EEN INDRUKWEKKENDE DAG IN NAIROBI

Heel vroeg verzamelde de groep aan het ontbijt. De reizigers hadden genoten van de luxe die ze hadden gehad. Gaby en Chantal vonden alleen de koude douche jammer. ‘Koude douche?’ zei de rest lachend ‘Je moet gewoon de schakelaar omzetten!’. Vanavond krijgen zij een nieuwe poging voor een warme douche. Na het ontbijt vertrokken we in busjes naar het Nairobi National Park. Eenmaal daar aangekomen ging het dak van onze bus omhoog en bleek het een safaribus te zijn. Het was wel even gek om te beseffen dat het National Park direct tegen de stad aan ligt. Dat maakt de plek juist zo uniek, zei de gids. Al in 1946 begonnen ze hier met het beschermen van wildlife!

Vier uur lang reden we offroad door het national park. We kwamen de ene na de andere diersoort tegen. Eerst zagen we vooral antilopen, maar al gauw zagen we ook nijlpaarden, krokodillen, aapjes, giraffen, een wrattenzijn, zebra’s en witte en zwarte neushoorns. De witte neushoorn had een kleinte bij zich en de schuwe zwarte neushoorn laat zich normaal niet zo snel zien, dus we hebben geluk gehad! In de verte zagen we drie leeuwen liggen in het gras. Alleen Jannie heeft ze met haar zoomcamera goed op de foto kunnen krijgen. Madelief deed nog een Freek Vonkje bij het zien van de krokodillen, terwijl Rosa haar filmde. Terwijl we goed rondkeken, hadden we ook genoeg tijd om te kletsen. In een van de busjes werd voor iedereen een bijnaam bedacht: Lukelele, Lele, Yoro, Gibby, Kimchi, Dorpie, Nuru, Nunu, Viggy, Sahara en Roekoe. Kunnen jullie raden over wie het gaat?!

Toen de safari afgelopen was, gingen we op naar de lunchplek van vandaag. Daar kregen we voor het eerst deze reis geitenvlees voorgeschoteld! Niet iedereen durfde het te proeven, maar het was heel mals en lekker klaargemaakt. Verder was er natuurlijk ook weer rijst en kip, zoals die hier bij bijna geen enkele maaltijd ontbreken. Dat hoeven de meeste reizigers de komende dagen thuis even niet meer te eten!  

Vervolgens was het tijd om naar Kibera te gaan, een van de grootste sloppenwijken van Afrika. In Kibera wonen maar liefst een miljoen mensen dicht op elkaar. De aankomst in de wijk met het busje was al erg indrukwekkend. Wat een hoop drukte en wat ligt er veel afval op straat, de leerlingen werden steeds stiller. Bij aankomst stond de community leader ons op te wachten. Samen met de security guards van de wijk gingen we op pad om het leven in de sloppenwijk te ontdekken. We liepen door hele smalle paadjes, bovenop het afval dat in de goten lag. In die smalle steegjes werden kleine winkeltjes gerund, speelden kinderen tussen het afval, en liepen vrouwen met water naar hun huisjes. Er gebeurde zo veel, je kwam ogen tekort om alles te zien. Onze gidsen vertelden ons dat er in de wijk weinig voorzieningen zijn zoals toiletten of waterpunten, omdat de overheid Kibera niet wil helpen. Gelukkig zijn er organisaties die wel helpen, waarvan we enkele publieke toiletgebouwen hebben gezien, en zelfs een centrum waar kinderen kunnen leren, sporten en spelen. Zo krijgen zij meer kansen voor hun toekomst. Na afloop van de rondleiding bespraken we onze indrukken. Wat het meeste indruk maakte was dat de mensen met zo weinig leefden en met zoveel problemen te maken krijgen, maar we toch veel blije spelende kinderen tegenkwamen. De mensen maken er het beste van en dat is inspirerend om te zien.

Dan was onze laatste avond in Kenia aangebroken. Ons ‘laatste avondmaal’ samen was weer een typisch Keniaanse maaltijd met rijst, kip en boontjes. Toen was het eindelijk tijd voor de verrassing van de docenten en reisbegeleiders. Zij hadden nog iets voor de reizigers in petto, namelijk een theater-bus-act. Iedereen uit de reisroep en mensen die we tijdens de reis ontmoet hebben werden gepersifleerd, zoals Lieke die douchte met Krista de koe, Kim die spierpijn kreeg van het dansen met haar buddy en Luke met zijn lange benen die niet in het bed pasten. De reizigers hebben hard gelachen en uiteindelijk werd het gelijkspel. Carlo & Daan en Lieke & Madelief deden een shoot out, waarbij zij de docenten en reisbegeleiders mochten gaan nadoen. Lieke en Madelief lieten ons het hardste lachen en wonnen. Maar daarmee was de avond nog niet afgelopen, want er moest natuurlijk nog geweerwolfd worden. Bijna iedereen deed mee, en het werd een spannende strijd. Meer dan 1 potje konden we helaas niet spelen, want het is tijd om nog even een paar uurtjes slaap pakken voordat we vannacht vertrekken terug naar Nederland.

Wat een gave reis hebben we achter de rug. Hier zal nog lang over worden nagepraat!