YEP ONDERNEMERS BEZOEKEN

Vanochtend kon de groep voor Tanzaniaanse begrippen uitslapen, ze hoefden pas om kwart voor acht bij het hostel te verzamelen. Wat een uitgeslapen en frisse koppies verschenen er! Na nog wat korte toelichting over stichting Sengerema en het Youth Entrepeneurs Program, gingen we op pad om ondernemers met inspirerende en duurzame bedrijfjes te bezoeken. En dat deden we deze keer niet te voet of met het busje, maar we gingen met hét lokale vervoersmiddel: boda boda’s! We kregen allemaal een helm op onze hoofd, en daar gingen we! Onze drivers reden voor Tanzaniaanse doen lekker ‘pole pole’, voorzichtig aan, maar dat maakte de lol er bij de reizigers zeker niet minder om! Ze vonden het heerlijk om zo in het windje te genieten van de mooie omgeving waar we doorheen reden. En om te lachen om hoe we eruit zagen in de helmen, vooral de helm van Levin stond prachtig!

Na dit spannende ritje op de boda boda’s arriveerden we bij een organic farm met ‘pili pili’: hete pepertjes. De jonge ondernemer vertelde ons over hoe hij zijn bedrijfje was gestart met een lening en training van de stichting. Hij legde uit dat hij geen chemicaliën gebruikte maar natuurlijke mest van de koeien en kippen uit het dorp. Dat is beter voor de natuur, maar daardoor kan hij ook een hogere prijs krijgen voor zijn pepers, win win! Na zijn uitleg was het tijd om zelf de handen uit de mouwen te steken, wij gingen helpen met onkruid wieden. Zoë was de eerste die de rij planten in liep en aan het onkruid begon te trekken, maar als een echte boerendochter ging Kim er ook helemaal voor! Madelief was hier duidelijk wat minder in thuis. Ze hield iets in de lucht en riep trots ‘Kijk ik heb een mooie schelp gevonden’. Toen we haar vertelden dat er waarschijnlijk een reuzeslak in zat, gilde ze het uit en gooide de schelp met slak zo de lucht in. De Tanzaniaanse boer en onze gidsen lachten zich stuk.

Nadat de boer ons nog zijn kas had laten zien waarin hij de jonge plantjes kweekt, was het tijd om onze boda boda’s weer op te zoeken voor een volgend ritje. Deze keer reden we het dorp uit naar een koffieplantage van andere jonge ondernemers. We passeerden indrukwekkende tropische landschappen en reden door modderige paden. Uiteindelijk kwamen we boven op een heuvel aan bij een prachtig plekje, waar de koffietour plaatsvond. Ook deze onderneming is opgezet door een ondernemer van het Youth Entrepeneurs Program. In 3 jaar tijd heeft hij zijn onderneming zo goed opgezet, dat hij nu volledig zelfstandig de organisatie draait. De koffietour begon met het planten van nieuwe koffieplantjes. Onze reizigers mochten zelf een gat graven en hun plantje erin zetten. De plantjes werden meteen namen gegeven. Zo heette het plantje van Jo ‘Jo Junior’, die van Luuk, Vigo en Kim, ‘Lugoki’ en die van Toby en Lieke heette ‘Tieke’. Na het planten van nieuwe koffieplantjes, die over 2 jaar volwaardige planten zijn, gingen we koffiebessen plukken. Velen hadden niet door dat koffiebonen eigenlijk eerst een bes zijn. Na het plukken moesten de bessen geperst worden en vervolgens worden de koffiebonen geroosterd en gemalen. Tijdens het stampen van de bonen werd er door iedereen meegeklapt en gezongen op het ritme, eerst Tanzaniaanse liedjes maar al snel stonden we allemaal Kedeng kedeng van Guus Meeuwis te zingen. Tijdens het roosteren van de bonen was iedereen ineens afgeleid: ‘ik zie een aap!’ en al snel zagen we er nog een met een baby’tje. Daan was vooral gefascineerd door de blauwe ballen van de aap. Na een lang en intensief proces van het planten tot het maken van koffie was het tijd om onze eigen koffie te proeven. Vigo en Chantal dronken hun eerste slok koffie ooit. Dit was ook aan hun gezichten af te zien, maar ze hebben  hun kopje wel opgedronken! Anderen die de koffie niet lustten konden hun koffie bij Luke kwijt, die blij was om zo veel lekkere koffie te drinken.

Vanuit de koffietour wandelden we terug naar onze gastgezinnen. Met de felle zon en de heuvelige paden is dat toch best even zweten! Onze gastgezinnen zaten al op ons te wachten, want we moesten natuurlijk weer helpen met koken én er moet nog een act voor de bonte avond worden voorbereid. We horen al van alles voorbij komen: dans, muziek en quiz. We kunnen niet wachten om het eindresultaat morgen tijdens het afscheidsfeest in het dorp te zien. Voor nu wensen wij jullie lala salama!