MEETING OUR LOCAL BUDDIES

Na een warme nacht stond ons een heerlijk ontbijt van pannenkoeken en brood met ei te wachten. Na het ontbijt was het tijd voor een lesje Ghanese taal en cultuur. Onze lokale gids Jasper kon ons hier alles over vertellen. De lokale taal rondom Tamale is Dagbani. Zo hebben we geleerd hoe je goedemorgen zegt (dasiba) en hoe je hierop hoort te antwoorden. Het antwoord is altijd ‘naa’ als je een man bent en ‘nnaa’ als je een vrouw bent. Daarna stel je nog allerlei vragen, zoals: hoe was je nacht? Hoe gaat het met je kinderen? Ook hierop is het antwoord ‘naa’. Je hoeft dus niet echt te antwoorden op de vragen. Het oefenen van de taal ging de groep dan ook heel gemakkelijk af. Ook liet Jasper zien hoe de huizen van de gastgezinnen gebouwd zijn. Mannen en vrouwen slapen apart, zij hebben hun eigen hutje, welke in een ronde rondom de binnenplaats staan. Sommige mannen hebben meerdere vrouwen. De grote chief van deze regio heeft zelfs 40 vrouwen!

Nu de groep het een en ander wist over de cultuur en taal was het dan echt tijd om de Ghanese buddies te ontmoeten. Op het begin was het wel even wennen om ze dan echt te ontmoeten, maar als snel werd het ijs gebroken en verzonnen de reizigers allerlei leuke kennismakingsspelletjes. Rich en Max stonden meteen met hun buddy te dansen en Noa, Isa en Lynn leerden van hun buddy een lokaal spring- en klap-spelletje. Ook werd er volop gekletst en ineens was het al tijd voor de lunch.

Na een gezellige lunch zijn de groepjes met hun buddy naar de markt gegaan. Niet te voet, niet met de auto, maar met de yellow yellow: een Ghanese tuctuc. Het is alle reizigers gelukt om alle ingrediënten van hun boodschappenlijstje bij elkaar te verzamelen en daarnaast ook nog challenges uit te voeren, zoals het dragen van boodschappen op het hoofd en het leren van een lokale dans op de markt. Stepan, Antonio en Xander waren de winnaars van de challenge-wedstrijd, zij hadden de leukste foto’s samen met hun buddy en wonnen een zak snoep. De reizigers waren het over één ding wel eens: de markt was wel heel druk en chaotisch. Er is veel te zien en te beleven, maar van even rustig boodschappen doen is er geen sprake.

Dan was het moment aangebroken om naar het dorp Kotingli te gaan, naar het huis van onze gastgezinnen. Onderweg daarnaartoe moesten we allerlei geiten en schapen ontwijken. Een aantal van de jongens konden lekker achterin de pick-up. Lekker dat windje, maar dan moet je wel je pet vasthouden Johann...! In het dorp lieten de buddies meteen hun eigen woning zien. Het was wel duidelijk dat we speciale gasten voor hen zijn. Ze hebben de beste kamers aan ons afgestaan zodat wij op een voor hen ‘luxe’ manier kunnen overnachten. Anna, Alanis en Frederike werden al meteen aan het werk gezet. Met een emmer water op hun hoofd liepen zij door het dorp. Milou en Sophie daarentegen hadden meteen de ‘beautysalon’ gevonden en kregen hun haren prachtig ingevlochten. Sonali, Sadé en Marijn zijn de ‘prinsesjes’ van het dorp, zij slapen namelijk bij het dorpshoofd!

Vanavond moesten we onze handen extra goed wassen voor het eten, er was namelijk geen bestek. We mochten met onze handen rijstballen in pindasaus dippen. Maar alleen met je rechterhand, want je linkerhand gebruiken de Ghanezen alleen op de wc. Een after-dinner-dip hebben de reizigers niet gehad, want meteen na het eten werd er volop gedanst met de kinderen uit het dorp. En wat doe je verder op een zaterdagavond? Naar de kerk natuurlijk! Een aantal van de buddies zit in het kerkkoor en daarvoor werd vanavond nog flink geoefend. Hierna sloeg de vermoeidheid dan toch toe, en zijn de reizigers met hun buddy mee naar hun nieuwe huis voor de komende dagen gegaan. Hopelijk voelen ze zich hier na vannacht al helemaal thuis. Welterusten!