OLIFANTEN EN AFSCHEID VAN DE BUDDY'S

Wat een bijzondere dag hebben we weer achter de rug! Vanochtend stonden we vroeg op, want het was eindelijk tijd voor de safari! Na de mooie zonsondergang van gisteren, dachten sommigen van ons ook nog even de zonsopgang te bekijken. Maar helaas! De zon kwam precies op aan de kant waar wij geen goed zicht op hadden. We verzamelden vanochtend om 6.30 uur. Terwijl iedereen dacht dat buddy’s te laat zouden komen, was dat deze keer niet zo. In plaats daarvan waren Tijl, Hugo en Niels te laat! Die hadden zich verslapen… Gelukkig was Danny er om ze wakker te maken. Ook Ivy moest nog langs enkele deuren om iedereen op te halen. In alle vroegte klopte ze alleen op één verkeerde deur aan! Gelukkig waren de mensen al wakker.

Toen de groep helemaal compleet was vertrokken we naar de plek waar de safari zou beginnen. We kregen eerst een uitgebreid praatje van een ranger over de geschiedenis van het park. Ook vertelde hij welke dieren wij mogelijk allemaal tegen zouden kunnen komen. Daarna was het tijd om ons te verdelen over de jeeps. Met vijf verschillende jeeps reden wij het park in. We waren nog geen 2 minuten onderweg en daar waren de eerste olifanten al! We mochten uitstappen en een stukje richting de olifanten lopen. We moesten wel oppassen, want olifanten zijn gevaarlijke beesten. Iedereen schoot mooie plaatjes. Tijn en Kim stonden natuurlijk weer vooraan met hun camera’s! Ook Yara was helemaal blij om de olifanten te zien! Ze heeft tijdens de safari wel tien keer ‘dit is echt zo vet!’ geroepen. We lieten de olifanten achter en reden verder. Nog geen 50 meter verder waren alweer de eerste zwijnen en apen te zien! De zwijnen en apen liepen gisteravond ook al rond bij onze slaapkamers, maar het is natuurlijk ook erg leuk om ze vanuit de jeeps te bekijken. Toen werd het tijd om verder het park in te rijden. We kwamen van alles tegen, zoals antilopen, verschillende soorten apen en ijsvogels. Na een stukje rijden stopten we bij een meertje. Als we goed keken zagen we in het water krokodillen liggen, super gaaf! Vanaf het meertje reden we weer terug naar het beginpunt. De jeeps slingerden alle kanten op door de hobbels in de weg. Kris vloog bijna uit de jeep en Nova verloor zelfs haar pet! Gelukkig konden we nog achteruitrijden om de pet op te halen. Toen we weer terug aankwamen bij ons verblijf stonden de olifanten voor onze slaapkamers! Met de olifanten op de achtergrond konden we beginnen aan het ontbijt. Levina was even helemaal het gevoel van tijd kwijt, we hadden al zoveel gezien en het was pas 9.00 uur! Linde had alleen nog een probleempje. Haar buddy had haar slippers vanochtend aangetrokken zonder het te vragen. Toen we terugliepen naar de kamer om de tassen in te pakken, vroeg Linde of ze haar slippers weer terug mocht. Nadat haar buddy nog even haar haren had geborsteld (met Linde haar borstel), gaf ze de slippers gelukkig weer terug. Na het ontbijt maakten we nog een leuke groepsfoto en vertrokken we weer richting Fufulso. 

Onderweg naar Fufulso werd er nog even gestopt in Damongo op de markt. Anneroos kwam terug met dezelfde lekkere koekjes die Anne en Ivy gisteren hadden uitgedeeld. En ze had daarnaast óók nog een bus Pringles gekocht om te delen! Niels had een lekker vers kokosdrankje gehaald, maar hij wist alleen niet hoe hij dit moest drinken. Verder kwamen er ook veel reizigers terug met verse ananas. Zo ook Juno en Mare die een verse ananas en een flesje fris hadden gekocht. Titus voelde zich weer helemaal energiek na een paar stukken fruit! We vervolgden onze weg weer richting Fufulso. Onze buschauffeur is erg fan van muziek en zet de muziek lekker hard. Anne en Ivy moesten steeds maar weer vragen om de muziek zachter te zetten, zodat er ook nog gekletst kan worden.  

Aangekomen in Fufulso was het tijd om de kliniek te bezoeken. De kliniek in Fufulso is één van de zeven klinieken in het district. We werden opgesplitst in twee groepen en kregen een rondleiding van de werknemers. In het ene gebouw waren verschillende ruimtes. Er was een spoedeisende hulp, een vrouwenkamer, een mannenkamer, een dokterskantoortje en een laboratorium. Het andere gebouwtje was vooral gericht op de zwangerschap van vrouwen. De kliniek is niet te vergelijken met een ziekenhuis in Nederland. Er lopen kippen en katten door het gebouwtje heen en er zijn maar amper genoeg bedden voor alle patiënten. Dit was best even heftig voor de reizigers om te zien. Vooral het kamertje waar de vrouwen moeten bevallen maakte indruk. Er is maar één bed waar vrouwen op kunnen bevallen. In een week bevallen zo’n 10-20 vrouwen. Het kan dus best zo zijn dat vrouwen die aan het bevallen zijn, moeten wachten op een andere vrouw. Verder is er twee keer per week een spreekuur voor vrouwen die zwanger zijn. En er is twee keer per week een moment dat er vaccinaties gehaald kunnen worden. Het is dan erg druk bij de kliniek. Er zijn geen wachtkamers, dus dat betekent dat de mensen lang moeten wachten buiten in de zon. De reizigers stelden veel vragen, zo vroeg Bas wat er gebeurt als de elektriciteit uitvalt in de kliniek. Na deze indrukwekkende rondleiding liepen we terug naar de verzamelplek.

Aangekomen bij de verzamelplek stond de lunch al voor ons klaar. Het afscheid met de buddy’s komt steeds dichterbij. Danny en Hanneke hadden een leuke quiz in elkaar gezet. De reizigers zaten allemaal in een team met hun eigen buddy en de strijd kon losbarsten! Vragen als ‘hoe heette het verzamelpunt bij de markt in Tamale?’ en ‘hoe heet de noot die je krijgt als je op bezoek komt bij de chief?’ kwamen voorbij. Verder werden de reizigers en buddy’s ook nog getest op hun telvermogen in een andere taal. Zo moesten de Nederlandse reizigers tellen tot tien in de lokale taal Gonja. En de Ghanese buddy’s in het Nederlands. Malen telde niet tot 10, maar tot 29 en stal helemaal de show! Malen, Merel en Ramatu gingen er uiteindelijk ook met de winst vandoor. Na de quiz was het tijd om de laatste foto’s te maken en elkaar gedag te zeggen. Het leuke en indrukwekkende verblijf in Fufulso zit er helaas op.

De busreis van Fufulso naar Tamale was allesbehalve saai. Er werd volop gezongen en gekletst. Het lukte vrijwel niemand om stil te blijven zitten. Na de gezellige busreis kwamen we aan in het trainingscentrum. Nadat iedereen de spullen weer naar de kamer had gebracht, was het tijd voor het avondeten. Sterre rende naar buiten en gilde hysterisch dat er spaghetti met rode saus was! Iedereen was nog niet eerder zo snel aanwezig bij het avondeten. Na het lekkere diner sloot iedereen de avond af op de kamer om gezellig te kletsen of nog even een spelletje te spelen. Janna was nog druk bezig, ze moest namelijk weer de haren van de dames invlechten! Morgen vertrekken we al om 5.15 uur voor onze vlucht terug naar Accra. Welterusten!