DE EERSTE ERVARINGEN IN GHANA

Donderdagochtend was het dan eindelijk zover! De reis naar Ghana kon beginnen. Al om 5:15 uur vertrok de bus! Maar.. slapen in de bus was er niet bij. Iedereen was meteen al super enthousiast en kon niet wachten om in het vliegtuig te stappen. Na een lange rit naar Brussel verzamelden we bij de check-in balie om vervolgens richting de security check te gaan. Tijn werd er bij de security check nog even uit gehaald, omdat ze dachten dat hij misschien drugs bij had (een algemene check 😉). De douane in België werkte helaas op een Ghanees tempo. Maar dit gaf sommige reizigers, zoals Kim en Nova, ook de kans om lekker te kletsen met andere Ghanezen in de rij. Na douane moesten sommigen nog een kort sprintje trekken naar de gate om het vliegtuig te halen, maar gelukkig hebben we het allemaal gered! In het vliegtuig was de sfeer relaxt. Hugo zette de high score neer bij het bowlspelletje, Saar vond een mooi plekje om uit het raam te kijken en Janna liep lekker heen en weer, omdat het toch wel een érg lange zit was. Merel en Malen vroegen aan iedereen leuke en swingende nummers die ze opschreven op een bekertje. Zelfs vreemde mensen in het vliegtuig konden niet aan de vraag ‘Wat is jouw favoriete nummer?’ ontkomen. Ondertussen legde Anneroos alles goed vast met haar eigen camera.

Na een lange vlucht kwamen we dan eindelijk aan in Accra. De eerste reactie was: ‘wat warm!’. Gelukkig konden we al snel doorlopen bij de controles. Bij de laatste balie kregen we nog wat vragen van de Ghanese douane, al waren die vragen niet voor iedereen goed te verstaan. Na dit avontuur pakten we snel onze koffers van de bagageband en wisselden we ons geld. Op naar de volgende stop; guesthouse Somewhere Nice! De route van het vliegveld naar Somewhere Nice was al erg indrukwekkend: Vrouwen met grote schalen op hun hoofd, kinderen die langs de weg slapen en auto’s die toeterend voorbij rijden. Na een klein half uurtje kwamen we aan bij het hostel. Wat een lekker plekje! Iedereen had even de tijd om zich te installeren in de kamer en om wat te eten. Daarna had iedereen nog wat vrije tijd. Dat besteedden de meesten lekker in het zwembad, waar verschillende spellen werden gespeeld. Toch was iedereen ook best wel moe van de lange dag en zijn we niet al te laat ons bedje in gekropen.

Na een paar uurtjes slaap werden we voor het eerst wakker in Ghana! We startte de dag met een heerlijk lopend buffet met zowel pannenkoekjes als vers fruit. Vervolgens kwam Daniël van het AMO programma langs om meer te vertellen over de organisatie waarvoor hij werkt. Bij deze organisatie wordt er hard gewerkt aan het ontwikkelen van spelenderwijs lesmateriaal om het onderwijs actiever te maken. Na Daniëls praatje kwamen er nog verschillende vragen vanuit de groep. Zo werd er gevraagd hoelang de schooldagen zijn en hoeveel leerlingen er in een klaslokaal zitten. Kriss was daarnaast ook nog benieuwd of Daniël tips had voor de eigen les die de reizigers gaan geven in Fufulso. 

Na het praatje van Daniël stapten we weer in de bussen. Deze keer op weg naar Jamestown, één van de sloppenwijken van Ghana. We werden welkom geheten in het Jamestown café, waar we als verrassing een mini djembé workshop kregen. Merel, Malen en Yara trommelden erop los en Tijl en Anneroos lieten hun soepele heupjes zien. Na deze vrolijke sessie was het tijd voor de rondleiding door Jamestown. De gidsen lieten ons verschillende plekken zien die best wel wat indruk maakten op iedereen. Zo stonk het op veel plekken en waren de weggetjes erg smal. Verder liepen er overal geiten rond en lag er veel afval op straat. Indrukwekkend om te zien hoe de mensen hier leven. Aan het einde van de tour liet onze gids haar opvang voor te vondeling gelegde baby’s zien. Merel en Ilse stonden als eerste met een baby in hun handen. Bij terugkomst in het Jamestown café was het tijd voor de lunch waarbij we een spetterend optreden kregen van de djembé trommelaars. Er werd weer gezongen en gedanst. Daarnaast kreeg onder andere Kim de kans om het op te nemen tegen één van de djembé trommelaars. 

Na al deze avonturen reden we via het onafhankelijkheidsplein terug naar het vliegveld. Na een korte vlucht van ongeveer 1,5 uur staan we op het vliegveld van Tamale. Wat de reizigers gelijk opvalt is dat de temperatuur hier heel anders aanvoelt dan in Accra door de droge lucht. De meesten vinden dit fijn, maar voor Nova is het nog steeds te warm. Dus snel de bus in en op naar het trainingscentrum. Eenmaal aangekomen in het trainingscentrum staat het eten al voor ons klaar en is het tijd om lekker te relaxen en spelletjes te spelen. Tot morgen!