GHANA BEDANKT!

Een groep beteuterde gezichten kijkt uit over de woeste zee. De meiden zijn speciaal om 6 uur opgestaan voor een spectaculaire zonsopgang maar door de bewolking is er geen zon te bekennen. We relaxen toch heerlijk in het resort en maken een wandeling over het strand. Alleen de dappere reisbegeleiders Sarah en Flore nemen een duik in de zee. Op het strand worden we geconfronteerd met aangespoeld plastic. Milieuvervuiling uit de hele wereld is hier goed zichtbaar.

We vertrekken naar Fort Elmina, een slavenfort dat ongeveer 200 jaar lang in handen van Nederland is geweest en waar gruwelijke misdaden hebben plaatsgevonden. Vanuit hier werden tot slaaf gemaakten uit heel Afrika over de oceaan verscheept naar landen in Zuid-Amerika. De slaven verbleven drie maanden in het slavenfort tot een schip ze kwam halen. Daar gingen ze door de ‘door of no return’. Ze kwamen namelijk nooit meer terug. Gids Nicholas wijst ons de weg door het slavenfort en iedereen hangt aan zijn lippen. De groep is nog niet eerder zo stil geweest. 

Na afloop praten we over wat de reizigers het meest indrukwekkend vinden. Margot: ‘Dat er zoveel verkrachting plaatsvond, daar leer je helemaal niet over tijdens geschiedenisles.’ Quinty: ‘Dat mensen die wilden ontsnappen, opgesloten werden tot ze dood zijn.’ Rianne: ‘Dat er Nederlandse teksten op een herdenkingssteen van een gouverneur stonden, dat brengt het wel heel dichtbij.’ Nica: ‘Ik voel een soort schuldgevoel omdat onze voorouders dit hebben aangericht.’ Tot slot vinden we bijna allemaal de geur in een bepaalde cel heel heftig. Volgens onze gids is deze geur na al die tijd nog blijven hangen.

Daarna rijden we terug naar Accra. De groep is enthousiast als we stoppen bij bekende logo’s van fastfoodketens. De reizigers hebben namelijk voorlopig genoeg rijst gezien, dus hierbij een kleine hint voor de ouders. Op het vliegveld wachten we op ons vliegtuig, onze tassen zitten vol met souvenirs. Ook blikken we terug om een onvergetelijke reis met elkaar. ‘Voor deze reis zeiden we elkaar niet eens gedag op de gang op school en nu weten we van elkaar wie wanneer gepoept heeft’, zegt Nica. We hebben elkaar in korte tijd heel goed leren kennen. 

Ook hebben we ervaren dat de luxe die wij in Nederland hebben niet vanzelfsprekend is. Tegelijkertijd hebben we gezien dat de mensen hier blij zijn met wat ze hebben. Zo weten ze heel veel plezier te maken door samen te dansen en daar heb je niet eens veel voor nodig: twee drums en het feest barst los. Zo heeft iedere reiziger wel iets wat hij of zij meeneemt naar huis. Veel indrukken zullen nog even moeten landen. Maar één ding is zeker: deze reis gaan we nooit meer vergeten!