EINDELIJK WIFI

Vanochtend was het moment aangebroken dat we afscheid moesten nemen van onze buddy’s. Na vier dagen lang met elkaar te hebben opgetrokken is dat toch wel even gek. Bij sommigen kwam er een traantje tevoorschijn. Wat hebben we veel samen beleefd in zo’n korte tijd! 

We verlaten Kotingli en vliegen terug naar Accra. Vanuit daar beginnen we onze roadtrip naar Cape Coast. Het is maar goed dat we vanmiddag geen buitenactiviteit op het programma hebben staan, want het regent zo’n beetje de hele dag. We beginnen vol energie aan car-eoke (karaoke in de bus), maar na een tijdje vallen er steeds meer ogen dicht. Degenen die hun ogen open houden zien het landschap langzaam veranderen: het wordt steeds groener met tropische bananenplanten en palmbomen. 

Dan komen we aan bij Ko-Sa Beach, een prachtige plek aan het strand bij Cape Coast. Een duik in de zee valt helaas in het water, want het regent en het regent maar. Maar er is iets anders waar de reizigers nog veel meer naar uitkeken: goede wifi! Wat is het fijn om weer even contact te hebben met het thuisfront. 

Onze reporters Rianne en Denise brengen mooi voor jullie onder woorden wat ze zo missen aan thuis:

‘Na twee dagen slapen in het gastgezin, gingen we naar het Mole motel, waar we weer een beetje konden genieten van de westerse luxe. We hadden een zwembad, douche en jam met brood als ontbijt. Ondanks onze blijdschap, kwamen ’s avonds alle emoties los. We zijn zo’n hechte groep geworden dat we elkaar troosten, naar elkaar luisteren en ons gemis uit durven te spreken. Hier zijn een paar dingen waar we soms een traantje om laten vallen.

Die avond werkte de wifi niet mee. Iedereen wilde erop om even contact te hebben met hun familie. Na het avondeten konden sommigen hun ogen niet droog houden. Rond 10 uur werkten de telefoons overuren. Mensen zaten op de stoep voor de receptie te bellen, snappen en appen. We hebben een hele gezellige groep, maar niks gaat boven de stem en woorden van de mensen die je hele leven al dichtbij je staan. Dit is precies wat we hebben geleerd tijdens het kerkbezoek, waarbij er een dienst gehouden werd ter ere van ouderdag. “Je familie is het belangrijkst.“ Wij weten dit allemaal maar al te goed.

Rijstballen, vis en pittige kip. “We krijgen of kip of een ei van een kip“, zei Quinty tijdens een lange vliegreis. Dit is niet wat we normaal gesproken in ons kikkerlandje eten. Toen we in het motel patat, omelet en brood kregen, waren we dan ook door het dolle heen. Veel borden werden op andere dagen niet leeggegeten. Veel kinderen hebben in ieder geval gevraagd of hun ouders en vrienden alvast fruit (vooral dit is erg geliefd, verbazingwekkend genoeg), croissants en een taxi naar de Mc Donalds  kunnen regelen.

Poepen en plassen in een gat. Het klinkt middeleeuws, maar hier is het de realiteit. Ook zijn er geen goede douches in het dorp, kan je nergens je afval kwijt en je handen wassen doen we met regenwater en zeep. De GGD heeft ons goed geïnformeerd rondom het onderwerp hygiëne. Ondanks dat we goed onze handen wassen, zijn de voorzieningen in Ghana niet ideaal. We voelen ons regelmatig vies. We geven daardoor niet veel meer om ons uiterlijk, maar wel om de hygiëne. 

Familie, eten en hygiëne. Het zijn allemaal dingen waar we thuis niet vaak bij stilstaan, maar nu extra dankbaar voor zijn. Dit is de reis van ons leven, maar we zijn stiekem ook blij als we weer thuis zijn.’