EEN SWINGENDE DAG

‘Go with the flow!’ dat is ons motto tijdens deze reis. We proberen mee te bewegen als dingen anders lopen dan verwacht. We wennen al een beetje aan de ‘Ghanaian time’: als je om zes uur afspreekt, is dat in ‘Ghanaian time’ op z’n vroegst half zeven. Een groot contrast met onze stakke planning in Nederland. Sienna heeft zelfs al bedacht wat ze na aankomst in Nederland gaat doen: crossfit en naar de snackbar. Hier laten we alle avonturen lekker over ons heen komen. Ook deze dag zit weer vol van geweldige activiteiten en onverwachte gebeurtenissen!

Het eerste avontuur begint zelfs al voor we ’s ochtends vroeg op safari gaan: Rayan zit vast op de toilet. Gelukkig komen de medewerkers hem al bevrijden. Maar Rayan moet hier de rest van de dag natuurlijk nog grappen over aanhoren.

We klimmen op de jeeps en rijden slechts een paar minuten als de eerste olifant al gespot is. Samen met de gidsen mogen we de bossen in om van dichterbij een foto te maken. Behalve olifanten spotten we ook bavianen, exotische vogels, wilde zwijnen, antilopen, buffels, een pootafdruk van een hyena, hagedissen en een heleboel blije koppies. ‘Deze ochtend is echt een droom!’ roept Britt. Het Ghanese gezegde ‘als we bij de rivier aankomen, zien we dan wel hoe we erover heen gaan’ wordt realiteit. Om dichterbij een kudde olifanten te komen, leidt de gids ons over een riviertje. Alle Ghanese buddy’s stappen direct het water in en zijn zo aan de overkant. Een groep reizigers besluit om een langere omweg te nemen. Sommigen trekken hun schoenen uit of -waarom ook niet- springen op de rug van de gids.

Onze euforie van de safari zet nog even door tijdens het bezoek aan het onderwijsproject in Fufulso. In groepjes mogen we meekijken in de klassen en zelf een lesactiviteit doen met de kinderen. Vooral Larissa is helemaal in haar element als ze de kinderen de kabouterdans leert. Na afloop vertelt de directeur ons over het onderwijssysteem in Ghana en alle uitdagingen die daarbij komen kijken. Veel ouders hebben moeite met het betalen van de boeken en het verplichte schooluniform. De klassen zijn overvol omdat er niet genoeg geld is om de leraren te betalen: op de school die wij bezoeken zitten in sommige klassen wel honderd leerlingen. In Ghana hebben leerlingen trouwens hele andere vakken dan in Nederland, bijvoorbeeld ‘moral studies’ en dans. Lotte vertelt dat ze zelf wel een vak ‘levensles’ zou willen, waarbij je bijvoorbeeld leert hoe je een zorgverzekering moet afsluiten.

Terug in het dorp Kotingli is onze laatste avond met de buddy’s aangebroken, dus tijd voor het eindfeest. Het feest valt mooi samen met Luca’s verjaardag. Hij trakteert de groep op bananenchips en het zaaltje is versierd met vlaggetjes en ballonnen. Om terug te blikken op wat we samen met onze buddy’s beleefd hebben, spelen we een quiz met opdrachten. Jelmer, Luca en hun buddy Ezekiel blijken precies te weten hoe ze een antilope moeten uitbeelden. Maar Denise, Rianne, Larissa en hun buddy Martha kennen toch echt de meeste weetjes en winnen een fles champagne 0.0%.

Dan arriveren de drummers en laten onze buddy’s hun lokale dans zien. Eerst haken vooral dorpelingen aan, maar uiteindelijk durven ook de reizigers mee te springen in de cirkel. De opzwepende drum en het samenzijn met het hele dorp geeft ons nieuwe energie. ‘Ik had nog wel uren door kunnen gaan’, zegt Denise. Niet alleen het dansen is een mooie ervaring, ook het samen kijken naar onze dansende buddy’s is een hele belevenis. Nina blijkt allerlei naamgenootjes te hebben in het dorp en zit aan de kant met allemaal kleine Nina’s om haar heen. Voor Milan is het jongetje op zijn schoot een mooi excuus om zich niet aan de lokale dans te hoeven wagen. Bezweet van het gefeest nemen we nog even een Ghanese douche en duiken we voor de laatste keer ons bed bij onze gastgezinnen in!