FORT ELMINA EN OP NAAR ACCRA

Alweer het allerlaatste reisverslag en de allerlaatste dag in Ghana. En wauw! Wat was het een prachtige ochtend in Ghana. Rond 5.45 uur stonden al enkele leerlingen met hun voetjes in het zand om de zon te zien opkomen vanuit de zee. Wat een verschil met de ochtend hiervoor toen we nog wakker werden bij onze gastgezinnen. Na de zonopkomst was het tijd voor een heerlijke verkoelende duik in de zee. Erg bijzonder om al zo vroeg met een groep in het water te staan in dit mooie paradijs. Vervolgens was het tijd om even lekker te douchen en om 8.00 uur schoven we aan bij het ontbijt voor een lekkere toast met ei en jam. Na het ontbijt had iedereen nog even vrije tijd. Shuai en Julian gingen samen nog even de strijd aan met een potje jeu de boules, anderen chillden nog even op het strand of in de kamer en sommigen verkenden de winkeltjes op het strand. Om 11.00 uur stonden we weer bepakt klaar bij de bus, op naar Fort Elmina. 

Na een kleine 45 minuten kwamen we aan bij Fort Elmina en dat maakte best even indruk. Fort Elmina is een slavenfort vlakbij Cape Coast. De Portugezen bouwden dit fort voornamelijk voor de handel van goederen. De handel van goederen veranderen langzaam in het gevangen nemen van slaven. Na tientallen jaren veroverden de Nederlanders het fort van de Portugezen en zetten de slavenhandel voort voor zo’n 200 jaar. Na de Nederlanders namen de Britten dit nog 80 jaar over. Onze gids leidde ons door het gehele fort en vertelde al de indrukwekkende verhalen die erbij horen. Zo werden we even ‘opgesloten’ in de cel van verdoemenis, waar slaven die voor hun vrijheid vochten werden opgesloten. Verder liet hij de verschillende kamers zien waar de vrouwelijke slaven gevangen werden gehouden en vertelde ons over de gruwelijke omstandigheden die vrouwen moesten doorstaan. Ook liet hij ons de kamer zien waar de slaven als laatst doorheen liepen voordat ze werden verscheept naar Amerika of Europa, ook wel ‘The Room of No Return’. Duizenden slaven hebben door deze deur gelopen niet wetende wat hun toekomst zou brengen. Ook zagen we de kamers van de gouverneur en de kerk. De kerk zat direct boven de kamers van de vrouwen. Gijs merkte op: ‘hoe kan je nu in God geloven en tegelijkertijd mensen zoveel leed aandoen?’ Na dit bezoek namen we weer plaats in de bus en was het een tijdje een stuk rustiger dan andere momenten in de bus. We aten rustig ons lunchpakketje op en konden we alles wat we zojuist gezien en gehoord hebben even verwerken. 

Na een rit van zo’n 4 uur kwamen we aan bij de Marina Mall in Accra. Tijdens de rit werd er vooral lekker uitgerust én werd er weer een ouderwets potje weerwolven gespeeld! Bij de Marina Mall kon iedereen een eetplekje uitzoeken, vooral de pizzahut was in trek! Na het eten stapten we weer de bus in naar het vliegveld. Het inchecken verliep allemaal heel rustig en soepel. De incheckdame van Marijne vond haar nog zo mooi en op een Afrikaanse vrouw lijken, dat ze haar wel wilde koppelen aan haar zoon! Marijne liet het allemaal met een grote glimlach over zich heen komen, en daarna konden we door de security checks, op naar de vlucht. Hier zitten we nu rustig te wachten tot we kunnen boarden. De groep heeft er stiekem enorm veel zin in om hun ouders en broertjes en zusjes weer te zien. Floor vroeg zich af waar ze ooit moet beginnen met vertellen, en daar is ze zeker niet de enige in. Morgen zullen jullie het allemaal horen, tot over een paar uur!