AFSCHEID BUDDY'S EN NAAR KO-SA BEACH

De wekker stond vanochtend alweer vroeg. De tijd in Fufulso zit er helaas alweer op en we nemen afscheid van onze buddy’s en gastgezinnen. Rond een uurtje of 7 verzamelde iedereen zich met zijn/haar buddy bij het meeting point (deze keer lukte het ze om wél op tijd te zijn). Alle backpacks werden ingeladen en ondertussen maakten we de laatste foto’s met elkaar. De buddy van Anna en Myrthe had de avond daarvoor al een traantje gelaten omdat ze de meiden zo erg gaat missen en ook vanochtend kregen ze een dikke knuffel van haar! Er werden nog wat nummers uitgewisseld en toen was het toch echt tijd om Fufulso te verlaten.

Onderweg naar het vliegveld werd er muziek gedraaid, het ontbijtje-to-go gegeten en lekker gekletst. Rond 9.30 uur kwamen we aan op het vliegveld, en helaas.. Het vliegtuig had ruim een uur vertraging. We checkten onze spullen in en namen plaats bij de gate. Even een lekker relax momentje waarin iedereen zijn/haar telefoon weer helemaal kon bijwerken 😉. Rond 12 uur vertrokken we met het vliegtuig naar Accra, daar aangekomen stond onze chauffeur ons al op te wachten. 

Het beloofde een lange rit te worden naar Ko-Sa beach. Onderweg werd na een driekwartier eerst nog gestopt voor een broodje voor de liefhebbers, waarna we nog zo’n 4/5 uur in de bus hebben gezeten. De zon ging intussen al onder en de buschauffeur nam óók nog de verkeerde afslag… Zo liepen we steeds meer vertraging op, maar dat mocht de pret zeker niet drukken! Deze kanjers hebben inmiddels wel geleerd dat alles in Ghana wat langer duurt dan hier, en om maar gewoon positief te blijven. Het volume werd nog een beetje opgeschroefd en iedereen zong mee met de nummers! Bij het nummer van Guus Meeuwis ‘Het is een Nacht’ werd gezongen: ‘ik heb eigenlijk nog nooit last van heimwee gehad’. Waarop Gijs inhaakte; ‘ik nu wel een beetje hoor!’ Hij vertelde dat hij straks veel meer van thuis gaat genieten. En zo klonken er vandaag weer meer geluiden waarin wel zeker te horen is dat de groep Nederland (en hun familie, speciaal kokende moeders) erg belangrijk vinden! Zo zei Julian dat zijn moeder echt fantastisch kan koken vergeleken met hier. Marijne mist juist ontzettend haar lieve katjes en maakt zich niet druk over het eten. 

Bij aankomst bij Ko-Sa beach werden we warm ontvangen door de Nederlandse host en het eten stond al klaar. Iedereen schoof lekker aan en kletste wat met elkaar. Sommigen kregen zelfs al de eerste berichtjes van hun buddy via whatsapp dat ze gemist worden, onwijs lief! Na het eten was het natuurlijk weer tijd voor een ouderwets potje weerwolven! Deze keer in een cirkel onder de palmbomen, in het verkoelende zeebriesjes, met het geluid van de golven op de achtergrond. Voor het eerst deze reis deden de docenten Wendy en Dennis ook een potje mee, maar die werden door de weerwolven Fien, Floor, Marijne en Myrthe meteen vermoord! Gelukkig kregen ze nog een paar potjes de kans, want het weerwolven was nog zeker niet klaar. Morgenochtend staan we weer vroeg op, om de zonsopgang te bekijken, een duik in zee te maken, en om te gaan genieten van alweer de laatste dag in Ghana!