ONZE EERSTE AVONTUREN

Daar is ie dan, het eerste verslag uit Ghana! En wat zijn er al veel avonturen beleefd en verhalen te vertellen. De heenreis verliep gisteren hartstikke soepel. Hier en daar wat vertraging of wachten op koffers of douanepersoneel, het kon de stemming zeker niet drukken. De groep was urenlang gezellig aan het kletsen, en strijden om de highscore bij de spelletjes op het vliegtuigschermpje. Julian deed hard zijn best, maar kon de high score van 2048 van reisleider Anne toch echt niet verslaan. Hij probeert op zijn telefoon dapper verder… 😉 De high score van Yathzee staat dan weer wel op zijn naam! 

Bij aankomst op het vliegveld in Accra waren de jongeren al gelijk onder de indruk van alle aandacht die ze kregen, mensen die even hallo tegen ons zeggen, mensen die ons willen helpen door de juiste weg te wijzen, maar het Ghanese accent is toch nog lastig te ontcijferen! 

Uiteindelijk zaten we met alle leerlingen en alle koffers in een busje gepropt en zijn we naar onze eerste overnachtingsplek gereden. Myrthe, Jetske, Anna en Janne chillden nog even bij het zwembad, de jongens bouwden een feestje op hun kamer, en een aantal anderen gingen lekker slapen. Patrikas, Alex en Thijmen beleefden een Siberische nacht in het warme Accra, het lukte ze niet meer om de airco uit te zetten óf de temperatuur aan te passen… Gelukkig konden ze de volgende ochtend buiten weer lekker opwarmen. 

Nadat iedereen ontwaakt was verzamelden we met elkaar in de ontbijtzaal. Een heerlijk buffet stond voor ons klaar met pannenkoekjes, fruit en deegbollen. Om 9.00 uur stond Daniël al weer voor de deur om ons meer te vertellen over de organisatie waarvoor hij werkt: AMO Programme. Het AMO Programme is druk bezig met het ontwikkelen van goed lesmateriaal en het trainen van docenten in Ghana. Daarnaast was er ook ruimte voor vragen, zo had Shuai een scherpe vraag voor Daniël: Als je 1 item zou mogen kiezen dat alle scholen moeten krijgen, wat kies je dan?

Daarna was het tijd om te vertrekken richting Jamestown. Iedereen zat weer volgepropt in het busje lekker naar buiten te kijken. Toen riep Marijne ineens; ‘oh nee! Ik denk dat mijn telefoon nog onder mijn kussen ligt in het hostel’. Helaas was het niet meer mogelijk om terug te rijden vóór de tour, maar na Jamestown hebben we Marijne’s telefoon gelukkig kunnen ophalen.

Aangekomen in Jamestown stond onze tourgide Rose op ons te wachten. In ongeveer 75 minuten hebben we samen met Rose alle highlights van Jamestown bezocht. De groep leerde tijdens deze tour veel over het ontstaan Jamestown en haar slavernijgeschiedenis. Zo was het gedeelte van de stad verdeeld in twee delen, namelijk Asha Town en Jamestown. De Nederlanders, Portugezen en de Denen hadden de forten in Asha Town in bezit en de Britten in Jamestown. Rose vertelde dat mensen uit de binnenlanden naar de havenstad werden gebracht om verhandeld en verkocht te worden als slaaf. We hebben verschillende pleinen gezien waar dit gebeurde. Daarnaast konden we een kijkje nemen over de haven, die vol lag met boten, maar ook met afval! Vervolgens kwamen we aan bij de stichting van Rose. Haar stichting vangt baby’s op die worden achtergelaten door hun moeders op straat. Één van die baby’s was toevallig in de buurt, en onder andere Myrthe van Oort kon het niet laten om de baby even vast te houden! De tour eindigde door de smalle steegjes in de sloppenwijken en de drukke markt met onwijs veel kraampjes. Mensen handelen, koken, werken, kinderen spelen, alles gebeurt op straat. Wát een ervaring was dit zeg!

Na de tour was het tijd voor een snelle lunch en daarna door naar het vliegtuig voor onze binnenlandse vlucht richting Tamale! Na het inchecken ontstond er al snel discussie over de stoelnummers, want er gingen al speculaties dat iedereen op een andere rij zou zitten naast een onbekende! Maar gelukkig viel het mee, het vliegtuig was zo klein dat er maar 18 rijen waren met 3 stoelen (letters A, D, F). Na een voorspoedige vlucht van een klein uurtje kwamen we aan op Tamale Airport. Onze lokale reisgids Jasper stond ons al op te wachten. Toen Julian hoorde dat Jasper met zijn eigen auto was, een pick-up truck, móest en zou hij meerijden! Samen met Josine sprongen ze in de pick up. Intussen trokken Nina en Senna de aandacht met hun gematchte outfits, iedereen noemde ze een tweeling zo met dezelfde kleren aan! 

Na een tocht van 45 minuten kwamen we aan op onze overnachtingsplaats. De kamers werden verdeeld en iedereen kreeg de opdracht om de klamboe op te hangen. Dit was voor de meeste geen werkje van 5 minuten, maar een heuse uitdaging voor de handigheid en het ruimtelijk inzicht. Nadat het bij iedereen gelukt was, kon het diner beginnen. Na het diner de malariapil erin en hup door naar de taal- en cultuurles van Jasper. Het was voor de groep onwijs interessant om te horen van een Nederlander hoe het is om al zo’n 18 jaar in Ghana te wonen, getrouwd te zijn met een Ghanese vrouw én 4 kinderen te hebben. Ook hebben we als groep Ghanese woorden geleerd én weten we wat we juist wel en niet moeten doen als we de gastgezinnen morgen gaan ontmoeten! Vervolgens gauw naar bed, op naar een nieuwe dag vol avonturen!