EEN PLONS IN HET DIEPE!

Jambo! Een nieuwe dag is aangebroken in Tanzania. Na weer een goede nachtrust en een lekker ontbijtje begonnen we met elkaar de dag. Voordat we de kliniek gingen bezoeken, spraken we samen met de groep over de gezondheidszorg in Tanzania.

Er werd aandachtig geluisterd en de discussie kwam goed op gang. Zoë merkte op dat ongelijkheid in de Nederlandse zorg met name over pijnbestrijding gaat. Marit vulde aan dat dit niet zo is zoals in Tanzania waar mensen met albinisme worden vermoord om hun lichamen te gebruiken in de traditionele geneeskunde. Er werd aan de groep gevraagd of wij in Nederland ook alternatieve geneeskunde kennen en het antwoord daarop is onder andere homeopathie. Lotte vroeg: “Homeopathie? Dat is toch gewoon placebo effect?”

Na de bespreking werd het tijd om de winnaar van de marktopdracht bekend te maken! De reizigers hadden verschillende opdrachten moeten uitvoeren en het was aan meneer Deurloo de taak om de winnaars bekend te maken. Het was een spannende strijd. Rebekka en Selina habben grappige foto’s gemaakt waaruit veel plezier straalde. Uiteindelijk ging het om het duo Chemène en Marit en het duo Emily en Daniëlle. Ze hadden namelijk allebei alle opdrachten volbracht! Uiteindelijk ging de prijs naar Emily en Daniëlle, ze hadden de opdrachten erg creatief uitgevoerd!

Na de uitreiking van de prijs stapten we de busjes in op weg naar de kliniek. Toen we aankwamen moesten we nog even wachten op de medewerkers die ons rond zouden leiden. In de tussentijd kregen Sem en Lennart een dansje aangeleerd van de medewerkers uit het hostel die met ons mee waren. Dit lukte ze niet helemaal. Daarentegen hadden Emma-Fien en Puck het meteen onder de knie.

De kliniek biedt zorg aan ongeveer 100.000 inwoners uit de omgeving. Tijdens de rondleiding bezochten we de verschillende gebouwen. Een gebouw voor de controle van zwangere vrouwen, operaties, jonge kinderen, mondzorg, et cetera. Ook kregen we een kijkje in het voorraadhok, met de verschillende medicijnen. Deze was zeker niet helemaal gevuld.

Toen we aankwamen bij de spreekkamers viel het Selina en Rebekka op dat er een prijslijst hing met de kosten voor de behandeling. Zo kostte een zwangerschapsecho 15.000 TSH. Dat is ongeveer €5,60. Het gemiddelde inkomen is in Tanzania ongeveer €100 euro, wat de prijs van de zwangerschapsecho naar verhouding weer duur maakt.

Verder viel het op dat er veel aandacht is voor jonge kinderen en zwangere vrouwen. Marit vroeg zich af hoelang vrouwen ter observatie moeten blijven na een behandeling, dat is zo’n 24 uur. Afgelopen 24 uur waren er 12 bevallingen, dus er is eigenlijk altijd veel te doen op de afdeling. De vrouwen uit de stammen, zoals de Masai, krijgen gemiddeld 8-10 kinderen. Terwijl vrouwen met een hogere opleiding gemiddeld 3-5 kinderen krijgen.

De reizigers maakten vaak de vergelijking met Nederland. Zo vroeg Iris zich af waar de functie van een gebouw voor was waar wij voorstonden en waarmee we dat konden vergelijken in Nederland. Dat was de afdeling nazorg/wondverzorging. Verder leerden de reizigers dat een miskraam bij een vrouw altijd wordt onderzocht, als het namelijk stiekem een abortus was volgen er strafrechtelijke consequenties aangezien abortus illegaal is in Tanzania. Chemène vroeg zich af of een abortus dan ook illegaal is bij verkrachting. De medewerker van het ziekenhuis legde uit dat het in dat geval ook illegaal is. In het geval van verkrachting kunnen vrouwen wel medicatie krijgen voor een eventuele HIV besmetting. De reizigers reageerde wat geschrokken, omdat dit in Nederland heel anders is geregeld en dit moeilijk voor te stellen is. Emmy vond het ook wel een beetje lastig om vragen te stellen, omdat ze niet goed wist wat de Tanzaniaanse mensen van haar vragen zouden vinden. Ze merkte op dat Nederlanders heel open en direct zijn, maar Tanzanianen meer ingetogen zijn. Gelukkig wilde deze medewerker onze reizigers graag te woord staan en antwoord geven op alle vragen.

Na het bezoek aan de kliniek gingen we de bussen weer in. Daar stonden de lunchpakketjes klaar samen met een flesje frisdrank. Toen Chemène haar lunchbox opende dacht ze dat er een kapsalon in zat! Maar helaas, het was rijst met kip. Toen we klaar waren om te vertrekken, startte een van de bussen niet meer. De accu was leeg! Gelukkig waren er snel genoeg mensen om te helpen en werden er kabels gehaald om de bus weer te starten en konden we onze weg vervolgen richting de hotsprings.

Onderweg werd er lekker uitgerust en een muziekje geluisterd. Het zijn toch best wel intensieve dagen. We genoten van het mooie uitzicht en na ongeveer twee uurtjes kwamen we aan bij de hotsprings.

Langzaam liepen we een klein paradijs binnen. Dit hadden we niet gedacht na de droge omgeving waar we eerder doorheen reden! Het water was super helder en de reizigers konden niet wachten om erin te springen. Snel even omkleden, en binnen een paar minuten hingen de jongens al aan de liaan om zichzelf zo het water in te laten storten. In het water zaten kleine visjes die soms aan je tenen knabbelen, dat was voor Rebekka en Zoë wel even schrikken. Na een tijdje was iedereen lekker aan het genieten van het water. Dineo had de swing helemaal te pakken en maakte zelfs een salto! Chemène, Emmy en Zoë hadden al snel een band te pakken om aan te hangen. Dat was wel lekker aangezien er een stroming stond! Op de weg terug vond mevrouw Wagenaar het heel lekker om met de stroming mee terug te drijven. Waarop Chemène vroeg of iemand dan even de stroming aan ging zetten. Oeps! Na twee uur zwemmen was het helaas weer tijd om terug te gaan naar het dorp. In de bus pakte Dineo de box en maakte al snel een feest van de 2,5 uur durende busrit. Max, Daan en Dineo zongen hard mee met de muziek die uit de box kwam.

Bij terugkomst in het dorp gingen de reizigers weer terug naar het gastgezin. Vanavond koken ze weer samen. De begeleiding werd blij verrast toen Grace samen met haar buddy het avondeten kwam serveren, ze hadden heerlijk gekookt! Na het koken verzamelden Selina, Milan, Daan, Dineo, Joppe, Rebekka en Max zich voor een enerverend spelletje. Na weer een gezellige avond was het weer tijd om naar bed te gaan. Morgen is de laatste volle dag in Tanzania, de tijd vliegt!