KLINIEK, SCHOOL EN EEN FRISSE DUIK

Met schorre stemmetjes en een lach verscheen onze groep vanochtend bij de kerk. Gisteravond was uitgedraaid op een groot karaokefeest met alle buddy’s en het kerkkoor! Vandaag gaan we, met tussenstops in Fooshegu en Fufulso, naar Mole National Park! Al onze Ghanese buddy’s gaan ook gezellig mee, voor vele van hen is dit de eerste keer dat ze naar het park gaan! Matthew, buddy van Arne en Tom, had er zelfs zóveel zin in dat hij vanochtend een half uur te vroeg al met zijn tas klaar stond, klaar om te gaan.

We startten onze tour vandaag bij de kliniek in Fooshegu. Hier werd vandaag een “community outreach” georganiseerd, waarbij de inwoners van de 17 gemeenschappen die van deze kliniek gebruik maken langs kunnen komen voor een check-up. Een deel van onze groep begon met een rondleiding door het gebouwtje. Deze kliniek is zo klein dat er maar ruimte is voor 5 bedden. Dat terwijl er hier maandelijks zo’n 500 mensen langs komen voor hulp, waarvan gemiddeld 85 bevallingen! Dit betekent dat er soms wel meerdere vrouwen tegelijk aan het bevallen zijn in een kleine kamer. Toen Elize deze kamer zag, kon ze het echt niet geloven. Ondertussen was buiten het andere deel van de groep alvast aan het werk gezet. Wij mochten namelijk meehelpen! Onder de grote tent was een wachtkamer ingericht, en onder de andere tenten ernaast namen onze reizigers samen met medewerkers van de kliniek plaats, klaar om te beginnen. De mensen uit het dorp begonnen bij de tafel waar hun gegevens werden genoteerd. Amber L had haar handschoenen al aangedaan en was er helemaal klaar voor. Alles wordt hier op papier bijgehouden, dat is wel even wat anders dan alle snelle computersystemen in Nederland. Ondertussen was Floor bezig de bloeddruk en het gewicht van de mensen te meten, welke Ilana netjes bijhield. Vervolgens konden de mensen een tafeltje opschuiven om zich te laten testen op malaria. Hier lazen Ivana en Kiki de testen af en noteerden het resultaat. Ondertussen wilden de Ghanese buddy’s graag met Sacha op de foto. Na een tijdje wisselden de groepen door. Eva en Amy S mochten op de kraamafdeling meekijken en helpen bij de check-up van een hoogzwangere vrouw. Gelukkig was alles goed met haar en haar baby. Het was indrukwekkend om te zien hoe zo’n kleine kliniek met zo weinig middelen toch zoveel mensen kan helpen. Aan het einde van ons bezoek overhandigden Amy B en Karsten nog een tas met meegebrachte medische hulpmiddelen als donatie aan de leider van de kliniek, die hier erg dankbaar voor was.

Toen het tijd was om onze rit voort te zetten was ons kleine busje er helaas nog niet. De grote bus reed vast vooruit en de rest van de groep zou snel aansluiten. Helaas, op typische Ghanese tijd, deed het kleine busje er echter wat langer over dan gehoopt. Ghanezen leven een stuk minder op de tijd dan wij gewend zijn in Nederland. Yuca, Tom, Sidney, Mike, buddy Paul, Koen en Riechelle wachtten samen met reisbegeleider Eveline rustig af in de schaduw. Ze vonden het eigenlijk best gezellig! Anderhalf uur later kwam dan eindelijk het busje om ons naar Fufulso te brengen. Een citaat van de groep: “Wat er ook gebeurt, we lachen de pijn weg!”.

Ondertussen was de rest van de groep al aangekomen in Fufulso. Door tientallen kinderen werd de groep enthousiast ontvangen. Bismarck, directeur van het ‘Child Education Project’, vertelde onze reizigers eerst wat meer over het project dat ze in Fufulso hebben lopen. Ze helpen de gemeenschap met zorg, onderwijs, landbouw en meer. Zo ondersteunen ze boeren bij landbouwprojecten, helpen ze gezinnen met het betalen van de zorgverzekering en geven ze kinderen uit het dorp de kans om naar school te gaan. Daarnaast organiseren ze in het dorp elke zaterdag schoollessen voor kinderen, die onder andere gaan over taal, cultuur, creativiteit en dans. Daarna kregen onze reizigers weer de kans om een kijkje te nemen in de klaslokalen. Al snel klonk er uit verschillende lokalen het liedje hoofd, schouders, knie en teen. De kinderen in het lokaal van Isabella, Donna en Nica bleken hier erg goed in te zijn! Myrthe, Fleur, Michelle, Eva en Floor deden een poging hun kinderen verschillende Nederlandse woordjes te leren, en ook dat lukte aardig. Verder was ook docent Petra helemaal in haar nopjes voor de klas! Toen ook de vertraagde bus aankwam, wilde Koen, Mike, Tom, Riechelle en Sidney nog snel even een tour maken langs de lokalen en dat moest natuurlijk even vastgelegd worden. Na dit bezoek was het dan eindelijk zover, we gaan richting Mole!

Na een korte pitstop op de markt in Damongo voor wat lekkers, reden we dan eindelijk Mole National Park binnen! We moesten nog even wachten op onze kamers, maar konden gelukkig wel alvast naar het zwembad. Dat liet de groep zich geen twee keer zeggen! Al snel was het hele zwembad gevuld met de studenten en hun buddy’s om lekker af te koelen. Voor de meeste buddy’s was dit hun eerste keer in een zwembad! Vele van hen kunnen dus ook niet zwemmen, maar er werd door de studenten goed op ze gelet. Het uitzicht bij het water was trouwens ook niet verkeerd; we keken uit over het prachtige groen van het nationale park. Terwijl iedereen lekker aan het genieten was, werden we opeens verstoord door wat nieuwe gasten: apen! Deze bavianen staan er hier om bekend dat zij af komen op eten en spullen van bezoekers. Ze kloppen zelfs op je deur! Er werden druk foto’s gemaakt, en gelukkig gingen ze daarna ook vlot weer weg. Helaas hebben Michelle haar tasje van de markt en enkele bananen van reisbegeleiders Eveline en Anne de hinderlaag niet overleefd, en ging één van de apen ermee vandoor.

Toen iedereen zich lekker had opgefrist in de kamers konden we aanschuiven voor het avondeten. Iedereen had er naar uitgekeken, want we aten friet met kip! Na het eten werden er nog wat leuke spelletjes gespeeld naast het zwembad. Uit het niets liep er ook ineens een olifant bij onze slaapkamers! De safari is dus al een klein beetje begonnen… Iedereen kijkt nu al uit naar morgen!