TAMALE TEACHING HOSPITAL EN BUDDY’S ONTMOETEN

Op het bezoek van een paar griezelige krekels na, heeft de groep een prima eerste nacht in het trainingscentrum gehad. Na een ontbijtje met brood en ei stapten we weer in de bus, op weg naar het Tamale Teaching Hospital. Jaspers vrouw Mary is hier verpleegkundige, en samen met collega Elijah gaf zij ons een rondleiding door het ziekenhuis. Tamale Teaching Hospital is het enige referral ziekenhuis in het Noorden van Ghana! Patiënten die in hun lokale klinieken niet geholpen kunnen worden, krijgen vaak een verwijzing hier naartoe. Tijdens de tour liepen we langs allerlei afdelingen: de spoedeisende hulp, neurochirurgie en de poli-kliniek. Wie dat wilde mocht ook nog even een kijkje nemen in het mortuarium (welke wel leeg was). We hadden onze tassen in de bus gelaten om wat minder duidelijk op een groep toeristen te lijken, maar tijdens het lopen merkte Arne op dat dat toch niet helemaal lukte! Sara stelde nog een goede vraag over de kosten voor zorg in Ghana, en Amber B en Anouk vroegen naar de uniformen die in het ziekenhuis worden gedragen. Na een rondleiding van ongeveer 1,5 uur hadden we het gehele ziekenhuis gezien en namen we afscheid van Elijah.

Terug in het trainingscentrum heeft Mary ons nog meer informatie gegeven over de zorg in Ghana. Zo betalen mensen hier ongeveer 7 GHS per jaar aan zorgverzekering (dat is nog minder dan 50 cent!). Maar helaas worden niet alle zorgkosten vergoed in Ghana. Alleen de basiszorg, zoals medicatie tegen malaria, valt onder de ‘verzekering’. Mensen die hier geopereerd moeten worden of andere gecompliceerde ziektes hebben, moeten deze kosten zelf betalen. Vaak hebben deze mensen niet genoeg geld en zijn ze afhankelijk van hun familie om de zorg te kunnen betalen. Daarnaast kon Mary ons ook nog veel meer vertellen over het onderwijs in Ghana. Er zijn in Ghana grote verschillen tussen de publieke en private scholen. De publieke scholen zijn vaak van minder goede kwaliteit, maar wel gratis. Daarentegen zijn de private scholen van hogere kwaliteit, maar ook een stuk duurder. In ieder geval dragen alle leerlingen en studenten in Ghana een schooluniform. Kiki was verder nog benieuwd of studenten in Ghana ook een stage moeten lopen net als haar. Dit gebeurt in Ghana ook!

Na deze ochtend vol met nieuwe informatie aten we onze lunch en waren we klaar voor de komst van onze buddy’s! Riechelle heeft ondertussen grote vrienden gemaakt met het zoontje van onze kok hier. Ze wilde graag een bal voor hem kopen. Dus zo gezegd, zo gedaan! Na een uurtje stonden ze samen te voetballen. Het duurde daarna niet lang tot de bus met buddy’s aan kwam rijden. Om de spanning te vergeten, begonnen we gelijk met een kennismakingsspel. Een balspel om elkaars namen te leren kennen. Al bleek de hand-oog-coördinatie bij sommigen te missen. Toen alle namen meerdere keren voorbij waren gekomen, werden de buddy-groepjes bekend gemaakt. Vervolgens ging iedereen even samen zitten om elkaar beter te leren kennen. Al snel werden er spelletjes gespeeld en vrolijk gedanst. Joleine won de stoelendans op Ghanese muziek en Linde, Fenna, Isabella en Ivana kregen een dansles van hun buddy’s Priscilla en Esther. Daarna was het tijd om de meegebrachte t-shirts te verven in de buddygroepjes. Er kwamen prachtige creaties voorbij: combinaties van de Ghanese en Nederlandse vlag, tulpen, hartjes, namen, noem maar op!

Na het kennismaken was iedereen wel toe aan wat eten. Tom begaf zich tussen de buddy’s aan de eettafel en kletste gezellig mee! Na deze lange dag was iedereen moe en gaan we op tijd naar bed. Vannacht logeren de buddy's gezellig bij ons op het trainingcentrum en morgen slapen we voor de eerste keer bij de gastgezinnen thuis!