SCHOLEN EN KLINIEK BEZOEKEN EN HET EINDFEEST!

Onze laatste volledige dag in Aurora startte met een flinke tropische bui. Gelukkig werd het snel weer droog en verschenen de reizigers bij het verzamelpunt. De gezichten worden langzaam wel een beetje vermoeider, maar de meeste reizigers vinden het ook wel heel jammer dat dit al onze laatste dag in het dorp is. 

Vanochtend gingen we op pad naar de scholen in het dorp. De eerste school die we bezochten was de christelijke basisschool, hier konden we de dagopening meekijken. Tijdens de dagopening moesten we ons opstellen in rijen, waarbij jongens en meisjes gescheiden moesten staan. Daarna werd de vlag gehesen terwijl het volkslied werd gezongen. De directeur van de school heette ons van harte welkom en daarna konden we meekijken met hoe de lessen gegeven werden. Kiki, Anne, Lotte, Anouk, Marieke en Zoey mochten hun voorbereide lesje geven. Ze hadden een groen kaartje en een rood kaartje en die mochten de leerlingen in de lucht in steken als ze dachten dat de stelling goed of fout was. In Suriname worden heel veel verschillende talen gesproken, maar de taal op school is Surinaams-Nederlands. De mensen uit het dorp spreken deze taal niet als moedertaal, en daar liepen de reizigers tijdens het lesje geven aan de kleuters tegenaan. Zo begrepen ze soms de stellingen niet, maar gelukkig kwam de directeur van de school helpen om te vertalen. Robin, Lucas, Luuk, Jay, Isa en Fien hadden een woordzoeker in elkaar gezet met typische Nederlandse dingen. Na een beetje hulp kwamen de kleuters een aardig eind op weg. Intussen keken Timo, Willem en Siem mee met de rekenles van een wel heel strenge juffrouw. Wat een verschil met hun docenten in Nederland! 

Toen de lesjes bij de eerste school erop zaten, gingen we door naar de openbare school, waar we wederom mee mochten kijken met de lessen. Annika, Mia, Anna en Jelle waren niet weg te slaan bij de kleintjes en Timo en Robin mochten meehelpen met les geven over verkleinwoordjes. Onder andere Olivier, Tim en Floris hielpen mee met de rekenles waar er plus- en minsommen uitgerekend moesten worden. Ook Manuel, Willem en Siem werden aan het werk gezet en mochten mee voorlezen voor het vak Nederlands uit een verhalenboek. Als laatste school gingen we naar de VOJ, hier zitten groep 9 en 10 wat gelijk staat aan leerlingen van 14 tot en met 18 jaar. Hier konden de reizigers vragen stellen aan groep 10. Zo wilden de jongens weten of de leerlingen ook wel eens spijbelden en vroegen de meiden wat de consequenties zijn als je te laat op school komt. 

Tijdens deze drukke ochtend gingen we ook nog langs de kliniek. Hier konden we zien waar de mensen uit het dorp Aurora en omliggende dorpen naartoe gaan als ze ziek zijn of als de vrouwen gaan bevallen. De verpleegkundige vertelde een verhaal over een vrouw die onderweg naar de kliniek was en uiteindelijk in een kruiwagen moest bevallen, dit maakte veel los bij de reizigers en Marieke kon zich daar helemaal niks bij voorstellen. We kregen een korte rondleiding door de kliniek en mochten kijken bij een mevrouw die net een uur geleden bevallen was van een kindje, vol trots liet ze haar baby zien. Ook mochten we een kijkje nemen in de medicijnkast, en tot grote verbazing van sommige reizigers was die kast zo goed als leeg! Dit is dan ook één van de grootste problemen waar de kliniek tegenaan loopt. Na het zien van de kliniek had Lotte een besefmomentje dat ze heel blij is met de zorg in Nederland, zo zit er altijd wel een ziekenhuis in de buurt en zijn er altijd medicijnen op voorraad. De rest van de groep sloot zich hier volledig bij aan. 

Na deze ochtend met veel nieuwe indrukken ging iedereen weer lunchen bij zijn eigen gastgezin en we kunnen wel raden wat ze te eten kregen, rijst met kip! Ondertussen is iedereen aan het bedenken wat ze als eerst gaan eten als ze donderdag thuis komen. Zo hebben we sushi al voorbij horen komen en ook kebab, pizza en 'maccie' komen vaak voorbij. Na de lunch en wat vrije tijd in het dorp was het tijd voor het interland Suriname tegen Nederland. Vol goede moed gingen we onder leiding van coach Max het veld op. Maar toen de wedstrijd pas net begonnen was schrokken we op van een zwerm vliegende torren die uit hun nest waren gekomen en ineens op al onze supporters waren beland! Het was duidelijk een voetbalwedstrijd in de jungle! Het was even schrikken, maar gelukkig kwam iedereen er goed vanaf, en al snel speelden we gewoon verder. Snel daarna scoorde Suriname zijn eerste goal, maar gelukkig voor Nederland werd die afgekeurd. Met onze topspeler Olivier werd het eerste doelpunt voor Nederland gescoord! Al snel kwam Suriname terug met een comeback en werd het uiteindelijk 3-3 gelijkspel. Iedereen stond erop dat we nog penalty’s zouden doen, maar ook na de penalty's bleef het gelijke stand. Geen slechte score! Na de voetbalwedstrijd moest er snel opgefrist worden, want er zou gezamenlijk gegeten worden en daarna volgde het eindfeest. Het eten ging alleen op Surinaams tempo en liet even op zich wachten, net zoals het licht, de borden en de stoelen. Maar gelukkig heeft de groep aardig wat geduld opgebouwd en vermaakten ze zich prima (ook zonder telefoon). Na de bami had de groep genoeg energie om te gaan dansen!

Eerst bedankten we nog de mama’s die zo goed voor de reizigers gezorgd hebben en het hele dorp voor hun gastvrijheid en alles wat ze ons geleerd hebben. De reizigers gaven ze een hard applaus! Daarna konden eindelijk de voetjes van de vloer en onder leiding van de jongens kwam eerst de hele kinderdisco voorbij. Hoofd, schouders knie en teen, de tsjoe tsjoe wa, en de pinguindans werden voorgedaan, en toen de meiden aansloten hebben we ook nog samen met de dorpskinderen gedanst op de kabouterdans, het vliegerlied en de hokey pokey. De mama’s vermaakten zich kostelijk, ze moesten hard lachen om de dansjes. Aan het einde van de avond kwam de lokale Kawinaband met hun trommels, en toen stapten ook alle Surinamers de dansvloer op en was het tijd voor het echte werk. Manuel en Sid dansten erop los met hun moeder, en veel anderen gingen los met de vele kinderen. Met de traditionele pangi’s aan was het een mooie feestelijke afsluiting van onze tijd hier in Aurora!