OP NAAR GUNSI!

Het is zover! We verlaten het mooie Paramaribo en vertrekken naar de binnenlanden. Op tijd de wekker, want alles moet nog ingepakt worden na de feestelijke avond gisteren. Het was voor sommige reizigers een korte nacht, want tegen 01.30 was er luid gegil te horen op de gang. Op de kamer van Hannah, Pippa, Irem en Silje was een beest gespot. Guus, Kingston en Finn schoten te hulp, maar niemand kreeg het beest(je) te pakken. Dus onze bioloog Kjelvar werd uit bed getrommeld en binnen no time was het probleem opgelost.

Na een lekker ontbijtje met brood, pindakaas, Nutella en kaas vertrekken we met 3 busjes naar Gunsi. 1 busje zat helemaal vol met onze bagage en de boodschappen voor de gastgezinnen. De busrit duurt ongeveer 3.5 uur, en we maken hier en daar een tussenstop voor de nodige plaspauze en informatie over de  goudwinning hier in het gebied.

Als we aankomen bij de bootjes worden we overvallen door een tropische stortbui en de poncho's worden snel uit de rugzakken gehaald. Pim is enigszins teleurgesteld, want zijn poncho heeft geen armen. Maar hij zal het er toch mee moeten doen..

Als de regen iets afneemt is het tijd om te gaan, we nemen afscheid van Euritha en worden verwelkomd door Cirano, ons contactpersoon in Gunsi. We verdelen ons over twee boten, iedereen heeft netjes het reddingsvest aan, want door het regenseizoen staat het water flink hoog. We zitten ongeveer een uur op de boot waar we lekkere bami en nasi krijgen voor de lunch. Jullie raden het al, met KIP.

Ondertussen proberen we wat wildlife te spotten, want reisleidster Loes heeft ons vertelt dat er wel eens een jaguar is gezien. Op enig moment denkt begeleidster Jonne er een te spotten, maar dit lijkt een groot zwart nest van houtmieren, helaas. Dan komen we aan in Gunsi. Aan de rand van de rivier is een mevrouw lekker de was aan het doen, dus de reizigers krijgen meteen het besef dat het hier nog weer een andere wereld is dan we de afgelopen dagen in Paramaribo hebben meegemaakt.

Met de hele groep laden we de boten uit. Boys will be boys: al snel vindt er een krachtmeting plaats wie de meeste backpacks kan dragen. Guus, Ivo, Finn en Kingston lijken de strijd te winnen. Al blijken de echte stille krachten Arwen, Fleur en Milena, de meiden zijn zeker 5x de heuvel op en neer gelopen om alle spullen naar boven te krijgen. Ook de gastmoeders schoten ons te hulp, mooi om te zien dat iedereen zich meteen vol inzet.

Als alle spullen boven op de verzamelplek zijn, gaan we aan de slag met het maken van voedselpakketten. Alle reizigers krijgen een pakket mee met alle benodigdheden voor de komende dagen. Alles wordt verzorgd, lekkere boterhammen met pindakaas of chocopasta en allerlei lekkers waar de gastmoeders en de reizigers de komende dagen mee kunnen kokkerellen. Als alles compleet is gaan we even echt kennismaken! Ellen heeft een leuk spel bedacht waarin iedereen zich even kan voorstellen, we gooien over met de bal en leren alle namen. De gastgezinnen worden ingedeeld en de reizigers gaan mee met hun gastmoeders, hier krijgt iedereen hun slaapplek toegewezen. Dit was voor vele toch wel even slikken... Het is echt anders dan thuis, best wel even wennen voor de reizigers. Dat is ook helemaal niet gek, het hoort er een beetje bij natuurlijk. Maar de meeste reizigers hebben zich er snel overheen weten te zetten en waren al snel fanatiek aan het voetballen, spelletjes aan het spelen en lekker aan het kletsen met de lokale kinderen hier! Het haar van Silje, Pippa en Henrik was erg fascinerend en zij kregen prachtige vlechtjes. We merken al snel dat onze reizigers zich prima zullen vermaken hier!

Als het donker wordt verzamelen we weer en eten we met z’n allen bij Tei Wei, ons clubhuis voor de komende dagen. Op het menu staat dit keer lekkere cassave soep met rijst en jawel KIP. Het viel best wel in de smaak. Met een beetje aarzeling gingen alle reizigers terug naar hun gastgezinnen. De begeleiders lopen nog even een rondje langs alle gezinnen om te kijken of iedereen lekker gesetteld is. Sommigen sliepen zelfs al bijna. Het was een lange dag, met veel mooie en nieuwe indrukken.

Hopelijk slapen de reizigers lekker vannacht. Morgen hebben we een rustige dag in het dorp. We zijn benieuwd wat morgen ons gaat brengen.