JUNGLETOCHT, VISSEN EN HET EINDFEEST

Vanochtend waren we al vroeg in de benen! Om 8 uur stonden we namelijk klaar voor een wandeltocht in de jungle. Vanuit het dorpje Gunsi, liepen we de jungle in. De mensen uit het dorp hebben in de open plekken in de jungle hun kostgrondjes, waar ze cassave, rijst en ananas verbouwen. Onderweg kwamen we een hele grote holle boom tegen, de ‘telefoonboom’, die vroeger als communicatiemiddel werd gebruikt door er op te slaan. Na 1,5 uur wandelen kwamen we aan bij een meertje met Tarzanswing. We aten verse ananas uit de jungle en cassave-kokoskoekjes gemaakt door een van de gastmoeders. Antonina oefende nog met een kapmes en daarna was het tijd voor de terugweg. We moesten via boomstammen over kleine riviertjes in de jungle en kregen een ‘tattoo’ van een plant! 

Net zoals de lokale mensen uit het dorp, gingen we in de middag vissen! Ze maken hier hengels van stokken uit de jungle. Ferdia en Jip hadden na een paar minuten al beet! Er waren niet genoeg hengels voor iedereen, dus Pol maakte zijn eigen hengel van een stok die hij vond. Ezra B en Iskander stonden tot aan hun knieën in het water en Levi en Tendai en Julia en Antonina pakten een bootje om een visnet uit te hangen. Tijmen voelde zich als een vis in het water en ging liever zelf zwemmen in plaats van vissen.

Daarna was het tijd om naar een stroomversnelling te gaan! Dit is een plek met stenen in het water, waar de rivier sneller stroomt. Tijmen ging als eerste met de stroming mee en het ging best snel! Gelukkig stond de lokale gids Cirano klaar om hem op te vangen. Tijmen liet meteen zijn free-run skills zien en klom op een rots. Bij de stroomversnelling was ook een plekje waar we lekker in konden zitten. Hier waren vooral de meiden te vinden en ze noemden het een ‘natuurlijke jacuzzi’. We gingen in twee groepen terug met de boot naar Gunsi. Toen de tweede boot aankwam waren ze door het dolle heen; ze hadden een poema gezien! Toen een van de lokale mensen de poema spotte, waren zelfs alle lokale jongens helemaal enthousiast. Cirano, onze lokale gids die hier al 23 jaar woont, had zelfs nog nooit een poema gezien. Erg bijzonder dus! Toen de eerste groep dit hoorde, waren ze natuurlijk erg jaloers. Ze gingen snel met de boot terug naar het eiland waar de poema was gezien, maar helaas pindakaas: zonder succes. 

In de avond was het tijd voor het eindfeest. We aten samen en vervolgens kwam er een Kawina band optreden. Zij hadden allemaal trommels en zongen Saramacaanse liedjes. Ze maakten er echt een feestje van! Op het begin durfden onze reizigers de dansvloer nog niet te betreden, maar uiteindelijk schudde iedereen de heupjes los. Zelfs de polonaise kwam voorbij en meneer Waalwijk gaf een lesje salsadans. De avond werd afgesloten met een speech van de mensen uit het dorp. Ze vonden het super leuk dat wij hier waren en zeiden dat ze ons gaan missen. Toen kwam het feest aan een einde, want we moeten morgen vroeg vertrekken. Welterusten!