TAAL, CULTUUR, ONDERWIJS EN ZORG IN GHANA

Vanochtend heerste er een goede sfeer in de groep! Ondanks de gekko's, kakkerlakken en stroomuitval hadden de meesten toch goed geslapen en was iedereen weer klaar voor een nieuwe dag! Om half 7 ’s ochtends stonden Koen en Luna al klaar in sportkleding om een rondje te gaan hardlopen over de compound van het trainingscentrum. Zij hadden er al 1,7 km op zitten voor de meeste anderen wakker werden! Ook Suzanne was de dag al wat eerder begonnen, want die had de koks gisteren beloofd dat ze om 7 uur zou helpen met het ontbijt klaarmaken en klaarzetten. Dat heeft ze super gedaan! Toen iedereen uit bed was, kon Suzanne ons vertellen dat we lekker een gebakken eitje met brood en banaantjes hadden voor het ontbijt. Dat ging er wel in! 

Na het ontbijt was het tijd voor een lesje van onze gids Jasper over taal, cultuur en religie hier in Ghana. Dat werd een heus vragenvuur, want de groep bleef Jasper maar bestoken met goede vragen over wat hij doet en het leven hier is. Britt, Luna en Jamie waren wel benieuwd naar Jaspers eigen kinderen en hun Nederlandse en Ghanese namen. Lois en Suzanne waren heel benieuwd naar het werk wat hij doet om kwetsbare jongeren op te leiden. Na wat informatie over zijn eigen leven, vertelde Jasper over de verschillende stammen in Ghana en hun talen en gewoontes. Indy was heel nieuwsgierig naar het geloof en stelde goede vragen over de moskeeën die ze gisteren gezien had. Vervolgens wilden de reizigers nog van alles weten over het dorp waar we morgen naartoe gaan, Fufulso. Jasper tekende een plattegrond van de ligging van de verschillende kamers, wie in welke kamers slaapt en waar de toiletten en wasplekken zijn. De groep was niet verlegen om van alles te vragen! Toen Jasper vertelde over de lokale koningen en chiefs, vroeg Jamie of het kon voorkomen dat de chief een van ons zou vragen om zijn vrouw te worden. Hard gelach volgde, maar het zou zomaar kunnen dat de chiefs er een grapje over gaan maken! 

Ook leerden we wat woordjes en belangrijke groeten in de lokale taal. De groep maakte druk aantekeningen. Amber en Luna begonnen bovendien meteen met oefenen! Tenslotte vertelde Jasper ons nog iets over hoe het onderwijs in Noord-Ghana georganiseerd is. Het werd duidelijk dat het erg afhangt van hoeveel je te besteden hebt en naar welke school je dan toe kan gaan. Na alles uitgebreid te hebben besproken, was het tijd om onze blik op de zorg in Noord-Ghana te gaan richten! 

We vertrokken in de bus naar de verpleegkundeopleiding in Tamale, waar we bij aankomst allemaal naar het kantoor van de onderdirecteur mochten komen voor een officieel welkom. Daarna werden we in groepen verdeeld om een les mee te volgen. Amber, Luna, Hannah, Karlijn en Fleur werden meegenomen naar een les over pijnstillers, maar ze schrokken wel even toen ze het klaslokaal zagen: er zaten ruim 120 studenten dicht op elkaar in het lokaal! Alle Ghanese studenten maakten snel ruimte en wilden graag dat ze naast hen kwamen zitten, dus al gauw kregen de dames een plekje in het lokaal. Tijdens de lessen zijn het vooral de docenten die zelf aan het woord zijn, soms twee uur lang! Maar na een tijdje mochten Karlijn en Hannah toch ook nog vertellen welke vormen van pijnstilling we in Nederland vooral gebruiken. Bij de andere lessen ging het over diabetes, de baarmoeder en over de darmen Iedereen was toch wel erg onder de indruk van de verschillen met hun eigen opleiding. De docenten gaan hier flink diep in op de stof, maar bespreken juist weer minder de praktische toepassingen aan het bed, reflecteerden Joke en Mare achteraf met de studenten. 

Aan het einde van de serieuze lessen werd het ineens héél gezellig, toen de Ghanese studenten allemaal om ons heen kwamen staan om gezellig te kletsen, foto’s met ons te maken of telefoonnummers en snapchat uit te wisselen. Koen en Luna voelden zich net een celebrity, best een vreemd gevoel! Omringd door de Ghanese studenten werden we naar de lunch gebracht, die we in een heerlijk gekoelde ruimte konden opeten. 

Na de lunch kregen we nog de gelegenheid om onze vragen aan de onderdirectrice te stellen. Ella was benieuwd naar de praktijklessen en stages. Hannah en Suzanne waren wel benieuwd wat voor regels en straffen er hier gelden voor bijvoorbeeld te laat komen of je misdragen. De Ghanese studenten begonnen er wat om te lachen en gaven aan dat er wel manieren zijn om ermee weg te komen en dat sommige docenten je gewoon in de les laten. Daarop werden Joke en Mare wel even flink aangekeken dat ze bij hen op school wel wat minder streng mogen zijn op het te laat komen! 

Vervolgens werden we nog rondgeleid over de campus. We kwamen aan bij een computerzaal, waar ze hier wel erg trots op zijn. Daarna volgde het praktijklokaal. Hier stonden enkele bedden en lagen poppen om op te oefenen. Na wat vragen bleek dat ze hier in deze kleine ruimte met zo’n 45 studenten tegelijk de praktijklessen volgen! Fleur merkte op dat wij ons in Nederland dan toch niet zo moeten aanstellen over grote klassen. Na de praktijkzaal volgde de bieb en de kleine campuskliniek. Iedereen vond het zo leuk en bijzonder dat we er waren, dat het bezoek en de rondleiding inmiddels al veel langer duurde dan de bedoeling was. We hebben ontzettend veel geleerd over de zorg in Ghana! 

Na de lange rondleiding gingen we dan eindelijk naar het echte grote ziekenhuis van Tamale, een soort van het universitair medisch centrum van het hele noorden van Ghana. Hier kregen we eerst een uitleg over de verschillende niveaus van zorg in Ghana. Daarna mochten we even kijken op de afdeling waar Jaspers vrouw Mary werkt, de chirurgische en brandwondenafdeling. Het was wel even schrikken om te zien hoe die afdeling, van het beste ziekenhuis van het noorden, eruitzag. Hier wil de groep toch liever niet ziek worden. Elvira en Lois waren intussen alweer afgeleid door schattige kindjes op de afdeling en speelden vanaf een afstandje kiekeboe met ze. Leonore bleef echt nog even doorgaan met vragen stellen! 

Na het ziekenhuisbezoek barstte een flinke bui los. We reden nog even langs een winkeltje zodat de nodige snacks ingeslagen konden worden. Eenmaal aangekomen bij het trainingscentrum bleek de stroom helaas weer uitgevallen, maar dat mocht de pret niet drukken. Bij gezellig sfeerlicht gemaakt van waterflessen op zaklampen aten we ons avondeten en werden daarna gezellig spelletjes gespeeld. Tijd om bij te komen van alle indrukken van vandaag. We kijken erg uit naar de ontmoeting met onze gastgezinnen morgen!