“WHAT I HEAR, I FORGET. WHAT I SEE, I REMEMBER. WHAT I DO, I UNDERSTAND.” 

-AMO programme-

Met een kraaiende haan en gezang vanuit de moskee in de buurt als wekker, werden wij wakker na onze eerste nacht in het hostel in Accra! De meesten hadden lekker geslapen, maar Fleur, Michelle, Eva, Floor, Joleine, Amber S, Anouk en Amy S hadden een wel erg koude nacht gehad. Zij waren even vergeten dat je de airco ook wat wármer kunt zetten dan 16 graden! 

Na een uitgebreid ontbijtbuffet met lekkere pannenkoeken en vers fruit, begonnen wij de dag met een interessante presentatie door Kwaku en Abigail van het AMO programme. Zij vertelden ons over hun handgemaakte en duurzame Active Learning Materials; onderwijsmateriaal waarmee kinderen spelenderwijs leren. Bij de demonstratie van een van de tel-spellen mocht Mike als assistent helpen, en dat deed hij als een pro! Samen met de groep telde hij het juiste aantal rode en gele blokjes. Na de uitleg van alle puzzels en spellen mochten we Kwaku en Abigail vragen stellen, en dat liet Eva niet aan zich voorbij gaan! Ze stelde vragen over hun locaties, het huiswerk en de leeftijd van de kinderen die met het lesmateriaal aan de slag gaan. Na de presentatie gingen Mike en Myrthe nog even met Abigail op de foto, legde Eva één van de puzzels, en stelde Riechelle nog wat vragen over hun werk.

Omdat we een gemengde groep hebben van studenten Kind & Onderwijs en Verpleegkunde,  sloten we de ochtend af met een leuk memory namenspel bedacht door docent Anne. Er kwam van alles langs: Knakworst Karsten, Nuttige Nica, Snelle Sidney, Rommelige Rosanne en Internationale Ivana. Aan het einde van het spel kende iedereen elkaars echte namen, én hadden we allemaal nieuwe bijnamen! Na een lekkere lunch met ei en rijst (die gelukkig een stuk minder pittig was dan de rijst van gisteravond!) was het tijd om de bussen weer in te stappen, op weg naar de e-waste en kledingdump in Accra.

Na Accra voor het eerst in het daglicht gezien te hebben, werden we in het hart van het gedruis ontvangen door onze tourguide Aminu en beveiliger Ben. Eenmaal op de dump, wat eigenlijk meer een community is met kleine huisjes met hopen afval daaromheen, was iedereen gelijk diep onder de indruk. Overal waar we keken waren er mensen bezig met spullen verzamelen en aan spullen sleutelen. De meeste mensen wonen zelfs op de dump in de kleine huisjes! Daarnaast was de vervuiling ook goed te ruiken. 

Toen we langs de koeien liepen die boven op de metershoge afvalhoop stonden zei Elize: “Ik voel me zo verwend...”. Na afloop van de tour deelde iedereen graag zijn of haar indrukken met elkaar. Joleine en Amber S zeiden dat ze het echt gaaf vonden, maar dat ze dat eigenlijk niet het goede woord ervoor vonden. Ook Amy B gaf aan echt onder de indruk te zijn. Op de weg terug naar ons hostel reden we door het rijkere deel van Accra met een korte stop op het Onafhankelijksheidsplein, om ook die kant van de stad te zien. Dit maakte ook veel indruk. In de busjes was iedereen verbaasd over de korte afstand tussen het rijke en arme gedeelte van de stad.

Bij terugkomst in het hostel had iedereen wel zin in wat lekkers te drinken, dus werden de verkoopstalletjes in de straat bezocht. Ook de Pringles waren geliefd! We hadden lekker wat tijd voor het avondeten, dus sommigen speelden wat spelletjes, anderen deden een dutje op de hostelkamer, en er werd natuurlijk lekker afgekoeld in het zwembad! Het allergrootste bommetje werd door Koen gemaakt. Toen het eten bijna klaar was klonk er ineens muziek vanaf de straat. Wat bleek? Yuca, Sidney en Mike hadden vanaf hun balkon de Macarena-dans aan kinderen op straat geleerd! Eenmaal op straat had de dansende groep studenten en kinderen veel bekijks. Er deed zelfs een local mee!

Na de typisch Ghanese maaltijd Red Red te hebben gegeten en de dag met elkaar te hebben besproken had iedereen lekker de avond vrij. Morgen vliegen we naar Tamale in het noorden van Ghana om daar onze reis voort te zetten!