CIRCUS EN CULTUUR IN KATHMANDU

Vanochtend begon de dag voor de reisbegeleiding met telefoontjes van meerdere gastgezinnen: “Help, de reizigers slapen nog steeds!” Na de lange reisdag en alle eerste indrukken in Nepal, hadden de meeste jongeren flink moeite om wakker te worden! Fanny en Vita zijn zelfs door 3 wekkers heen geslapen, en werden pas wakker toen Yuna hen kwam halen. Maar met wat vertraging, en met weer een interessant ontbijt achter de kiezen, verscheen iedereen uitgeslapen bij de school vanochtend. Fiene, Felize en Roos hadden van hun gastgezin zelfs al een mooie stip op hun voorhoofd gekregen, ze blenden al helemaal in. Toen iedereen er was, was het tijd om naar het circus te gaan! 

Het circus dat we vandaag bezochten is een bijzonder circus, het wordt namelijk gerund door mensen die als kind slachtoffer zijn geweest van mensenhandel. Zij werden naar India gesmokkeld, waar ze gedwongen in het circus werkten. De acrobaten vertelden aan de groep hoe zij, nadat ze door een NGO gered waren en in een opvanghuis terecht kwamen, besloten zelf een ‘goed’ circus op te zetten. Nu treden zij op en maken daar omheen mensen in en buiten Nepal bewust van de gevaren van kinderhandel. De groep vond het een indrukwekkend verhaal, en Felize vond het heel inspirerend hoe zij hun trauma te boven zijn gekomen en nu toch met veel plezier hun circuskunsten vertonen, én die aan ons leren. 

Want na de uitleg over het circus, mochten we zelf aan de slag! Na een danssessie als warming up, waar Dirk de show stal met zijn Michael Jackson moves, deden we een estafette met de hoepels. Rennend hoelahoepen bleek toch best moeilijk, maar we streden hard om de winst. Het werd uiteindelijk zelfs een fotofinish! Toen we goed warm geworden waren, mochten we de hoepels, de jongleerballen, en de hangende doeken proberen. Olav bleek een natuurtalent in de hangende doeken, klom binnen no time omhoog en zweefde als een engel boven iedereen uit. Ook Jeppe en Yuna konden supergoed omhoog klimmen, terwijl Vita en Roos juist weer heel elegant in de doeken konden hangen. Iedereen ging de uitdagingen goed aan! Tot slot werden we nog geholpen om een mega-piramide te maken, met Pien bovenop! 

Na onze lunch van noodles was het tijd om cultuur te gaan snuiven in de stad. Het busje bracht ons naar de Monkey Temple, een grote boeddhistische ‘Stupa’ op een heuvel met mooi uitzicht. En, er lopen allemaal apen rond! Omringd door de honderden gebedsvlaggetjes en de loslopende apen en straathonden, liepen we naar de tempel toe. Maar daarvoor moesten we wel eerst 365 traptreden omhoog klimmen! Dat was nog best een uitdaging, maar eenmaal boven werden we beloond met een fantastisch uitzicht over de stad en de omringende bergen. Al noemen de Nepali’s dit volgens onze gidsen geen bergen, want alleen boven de 6000 meter kun je hier in Nepal iets een berg noemen. Alles daaronder telt niet mee 😉. Seth vond het uitzicht zo mooi, dat hij niet kon wachten om er foto’s van te maken, en zich elke paar traptreden omdraaide omdat het toch echt niet nóg mooier kon worden. Eenmaal boven was er gelukkig genoeg tijd om foto’s te maken en de tempel te bekijken. En er waren ook wat kraampjes met allemaal mooie dingen die de reizigers niet konden laten liggen, dus de eerste souvenirs voor thuis zijn al gekocht. 

Toen we de ‘berg’ weer afgedaald waren, reden we door naar Pashupatinath, een bijzondere plek aan de Bagmati rivier. Het is een tempelcomplex, maar hier worden elke dag in de open lucht crematieceremonies gehouden. Voor hindoes is de rivier namelijk heilig, en zij geloven dat door hun geliefden daar te cremeren, hun ziel snel bij de goden zal komen. Wij konden ons dat nauwelijks voorstellen, maar het is hier dus normaal dat er allerlei mensen aan de overkant langs de rivier lopen en de crematies zien gebeuren. Het was voor ons dus even gek, maar de groep heeft geboeid gekeken en veel vragen gesteld aan onze gidsen. Wat een verschillen met Nederland! 

Nadat we veel geleerd hadden over de hindoeïstische rituelen, was het alweer bijna zonsondergang en tijd om terug naar de gastgezinnen te gaan. Fiene en Felize speelden nog even gauw een potje badminton met de Nepalese leerlingen, die daar toch wel erg goed in bleken te zijn, maar daarna ging iedereen op pad. Ze kregen weer een lekkere Nepalese maaltijd ‘Daal Bhat’, en kunnen nu weer even bijkomen en voorbereiden voor morgen. Dan gaan we op pad met de Nepalese leerlingen!