EEN WARM WELKOM IN NEPAL

Namasté, welkom in Nepal! Gisterochtend vroeg was het dan zover, het avontuur ging van start! Voordat we afscheid namen van de ouders hebben we al met elkaar voor de jarige Seth gezongen, die de rest van de reis met een mooie slinger versierd was. Het was een lange reis, maar gelukkig vermaakte iedereen zich heel goed! Yuna, Sven en Seth speelden ‘ik ga op reis en neem mee’, Fanny kletste alvast met een Nepalese vrouw aan boord, en Lotte had voor de hele groep kaartjes met gekke vragen voorbereid, waarop we het antwoord van de juiste persoon moesten zoeken. Zo gingen die eerste uren wel vlot voorbij. De nachtvlucht van Istanbul naar Kathmandu duurde voor sommigen wel heel lang omdat het maar niet lukte om te slapen, maar voor Felize vloog die nacht dan weer zo voorbij! 

Bij het landen in Kathmandu keken de reizigers bij het raam al hun ogen uit, wat vlogen we vlak langs de bergen en boven de gebouwen van de stad! Eenmaal het vliegtuig uitgestapt, zagen we de bergwanden die de stad omringen. Toen we allemaal door de douane waren gekomen en onze bagage van de band hadden gehaald, werden we ontvangen door onze lokale gidsen met een spandoek en Nepalese welkomst-sjaaltjes. Vervolgens was het tijd om in de schoolbusjes naar onze gastgezinnen te stappen. Vol spanning wachtte iedereen af hoe hun huis voor de komende dagen eruit zou zien, maar wat vonden ze het allemaal mooi! De dames vonden het prachtig dat er zo veel kleur is, en allemaal mooie planten! Er was even tijd om de slaapkamers klaar te maken en op te frissen, waarna iedereen werd verrast met een lekker rijstontbijtje! Dat ging er bij de ene toch beter in dan bij de andere. Maar let op, de groep heeft al ontdekt dat als je je bord netjes leeg eet, er dan vanzelf meer opgeschept wordt! Onze gastgezinnen doen hun best zodat we niks tekort komen. 

Na de korte relaxtijd bij de gastgezinnen, was het tijd om te verzamelen bij het vrouwencentrum in de wijk. Onze gids Beeshal legde uit dat vrouwen die nooit de kans op onderwijs hebben gehad, hier iedere dag samenkomen om te koken en eten, en Engels en wiskunde te leren. Vandaag mochten wij van deze vrouwen leren om momo’s te maken, een populair lunchgerecht hier in Nepal. Liam, Hector, Dirk en Jeppe konden supergoed het deeg kneden, terwijl anderen steeds wisselden met het uien snijden, want daar moest iedereen op een gegeven moment hard van huilen! Toen het deeg en de vulling gereed waren, was het tijd om de momo’s te gaan opvullen en dichtvouwen. Daar blijken de vrouwen allerlei verschillende prachtige vouwtechnieken voor te hebben, waar wij wel even flink op moesten oefenen. Vooral Esmee, Pien, Iris, Fanny en Fiene hebben echt zonder ophouden momo’s gevuld en gevouwen de hele middag. En daarna kwam natuurlijk het moment om onze creaties te gaan proeven. Voor sommigen was het een beetje te pittig, maar de meeste reizigers vonden het heerlijk! 

Na onze kookinspanningen wilden de vrouwen ons graag een Nepalese dans leren, en daar zeiden wij natuurlijk geen nee tegen! Alle tafels werden aan de kant geschoven, de muziek ging aan, en toen konden we los! Een van de Nepalese vrouwen begon rustig, maar al gauw deden alle leerlingen enthousiast mee. De vrouwen wilden daarna ook wel iets van onze muziek horen, en een aantal reizigers besloot keihard Europapa op te zetten om met alle vrouwen op te dansen. Flink anders dan de Nepalese muziek, maar iedereen kon er wel erg hard om lachen. 

Vervolgens was het tijd om richting de school te lopen voor ons Nepalese taallesje. Op de school bleken de leerlingen ook net een nieuw stukje dans aan het leren te zijn, dus daar sloten we ook meteen maar even bij aan! Dat trok wel veel bekijks van de andere leerlingen van school natuurlijk, vooral naar David werd enthousiast gezwaaid door de meisjes uit de klaslokalen. Wij kregen onze taalles vervolgens in de lokalen van de peuterschool, waar de kinderen gewoon op kussens op de grond zitten. Jeppe en Tim vonden dat toch echt wel heel sneu voor die kinderen, maar onze gidsen vertelden ons dat de kinderen hier het juist wel fijn vinden om niet op een stoel te hoeven zitten. 

Nadat we een aantal basiswoorden en -zinnen Nepalees hadden geleerd, sloeg de vermoeidheid toch wel flink toe bij de groep. Het was dan ook tijd om terug naar onze gastgezinnen te gaan voor een lekkere Nepalese maaltijd, en dan op tijd naar bed om morgen weer fris te zijn voor onze volgende avonturen!