OP NAAR DE GASTGEZINNEN! 

Vandaag is het zover, we gaan naar het binnenland en naar onze gastgezinnen toe! Vanochtend verschenen de reizigers dus aan het ontbijt met een ingepakte backpack en met hun dagrugzak voor vandaag ingepakt. Bij een heel aantal was de bagage inmiddels al een stukje minder strak ingepakt dan op de heenweg, dus was het even proppen geweest! Na het ontbijt en het checken van alle kamers was het tijd om alle spullen in te laden. Naast onze eigen bagage, moesten ook alle boodschappenpakketten voor de gezinnen in het dorp mee. Van de drie busjes was er daardoor eentje helemaal gevuld met alle spullen, terwijl de reizigers zich over de twee andere busjes verdeelden. 

We hadden een busrit van ongeveer 3,5 uur voor de boeg, maar daar gingen we met goede moed in. De bus was nog niet in beweging gekomen of de box ging weer aan, en Timo mocht weer even DJ spelen. Maar niet voor heel lang, want het was de rest van de bus al gauw weer te veel wisselingen, dus werd docent Max de nieuwe DJ. Terwijl we Paramaribo achter ons lieten, werd het landschap om ons heen steeds groener en steeds dichter begroeid, we reden nu echt de jungle in! 

Tijdens de busrit keken de reizigers goed om zich heen. Julius, Sjoerd, Floris, Duuk, Tim, Olivier en Olivier viel het op hoe ontzettend veel gebouwen van de verschillende geloven ze zagen, en ze besloten om alle kerken, moskeeën, synagogen en tempels te tellen. Ze kwamen uiteindelijk boven de 50 uit! Manuel, Siem en Willem vermaakten zich intussen met het spelen van mens erger je niet, zeeslag en yahtzee op de telefoon, en anderen maakte van de uurtjes gebruik om wat extra slaap te pakken. Vanaf de achterbank werd intussen meegezongen met de muziek door Mia, Lotte, Anouk, Isa, Fien en Marieke, terwijl Jelle in de rijdende bus een supermooi portret tekende. 

Bij een dood stuk jungle stopten de busjes en vertelde Eurtiha ons over de illegale goudwinning die de bossen bedreigt. We zagen dat de grond vervuild is en alle bomen daardoor sterven, en dat er veel stukken grond afgegraven zijn. De groep vond het heftig om te zien dat de natuur zo achter wordt gelaten, en er werden goede vragen gesteld over hoe dit kon gebeuren en wat de gevolgen zijn. Verderop zagen we dat er helaas nog veel meer stukken jungle verwoest worden door de goudwinning, totdat we aankwamen in Atjoni. 

In Atjoni was het tijd om alle spullen over te laden vanuit de bussen naar de boten! Zoey sprong als eerste in de boot om de spullen door te geven, en vervolgens stak bijna iedereen de handen uit de mouwen. Toen alles in de boot zat, mochten wij zelf ook instappen in de boten, en na het harde werk van het sjouwen stond er een koud flesje cola en een lekker lunchpakketje met bami of nasi op ons te wachten. Met alles uitgedeeld werden de boten van het strand afgeduwd en vertrokken we! Onze nieuwe gids Cirano heette ons vanaf de boot welkom in het boven-Surinamerivier gebied en vertelde dat we langs verschillende Marrondorpen zouden varen. We konden een uur lang genieten van een heerlijk boottochtje door de jungle, terwijl we af en toe de mensen van de marrondorpen in de rivier zagen baden, vissen, wassen, en noem maar op. 

Toen we aankwamen in het dorp Aurora, stonden veel mama’s en kinderen ons al op te wachten! We vormden een lange ketting en gaven zo alle spullen uit de boten door naar boven. Net op tijd, want toen de laatste tassen bovenkwamen brak ineens een tropische stortbui los! Snel werden alle tassen onder het afdak gelegd en konden we schuilen. Helaas viel het geplande kennismakingsspel met de mensen uit het dorp daardoor letterlijk in het water, maar gelukkig zat de sfeer er bij onze groep en de mama’s alsnog goed in! We verdeelden welk groepje bij welk gezin zou verblijven, en toen was het tijd om de regen te trotseren en met de spullen naar het huis voor de komende dagen toe te lopen. Robin, Lukas en Jelle moesten een keertje extra lopen om alle spullen mee te nemen, en toen ze terugkwamen bij het centrale punt waren ze al helemaal drijfnat. Lukas vond het gelukkig allemaal wel lekker: “Wat verkoeling, en zo’n bui hoort er ook helemaal bij!”. 

Nadat iedereen zijn gezin en het huis voor de komende dagen had gevonden, wilden veel reizigers direct verkoeling zoeken en zich opfrissen. Dat kan door je te wassen bij je huisje, maar veel reizigers wilden direct de rivier in! Anderen maakten uitgebreid kennis met de mensen van het gezin, speelden met de kinderen, en Kiki en Anne kregen zelfs al hun haren ingevlochten door de mama. Olivier kreeg intussen al direct een pangi, een traditionele doek van zijn gastmama om na zijn douche om te slaan! 

Voor het eten kwamen we met de hele groep bij elkaar, en werden druk verhalen uitgewisseld over hoe hun gastgezin en hun huis voor de komende dagen eruitziet. Voor een aantal best wel schrikken hoe simpel het huisje is en hoe het leven er hier in het dorp uitziet. Ze slapen bijvoorbeeld in een hangmat, of het hele gezin deelt het kleine huisje. Maar ze vinden de mensen ook ontzettend lief en zorgzaam, en gezellig! Na voor sommigen nog een kort spelletje ging iedereen dus uiteindelijk met een goed gevoel naar hun huisje en naar bed toe, morgen weer een nieuwe dag om het leven in het Surinaamse binnenland te ontdekken!