"HET IS PAS DAG ÉÉN!"

Eindelijk was het zover: de langverwachte reis van het Frencken College naar Zuid-Afrika ging van start!

Al in de middag verzamelden we op Schiphol. Een groep die niet kon wachten om te vertrekken, heel veel backpacks en ouders/verzorgers met camera’s in de aanslag ✈ 📸. Nadat de laatste knuffels waren uitgedeeld en we een groepsfoto hadden gemaakt, introduceerden we ons onmisbare telsysteem. Vanaf nu tellen we niet meer in lesuren, maar in koppies, en dat gaat ons ongetwijfeld nog goed van pas komen de komende tijd.

Daarna begon het échte werk: inchecken, door de security en langs de douane. Iedereen kwam er soepel doorheen, waardoor we nog een klein beetje tijd over hadden. Dat werd door sommigen gezien als hét moment om nog snel iets bij de McDonald’s te halen 😋 David en Owen A. besloten het nóg avontuurlijker aan te pakken: ze probeerden voor het eerst een matcha. Wel één voor samen, want tja… het mocht wat kosten🍵

De sfeer was rustig, tot ineens de speakers klonken 🔊 Tot twee keer toe werd meneer Langendoen omgeroepen. Zijn gezicht sprak boekdelen. In de ogen lichte paniek, daarachter een groep grinnikende leerlingen en aan het eind een opgelucht: “Gelukkig, alleen een aangepast stoelnummer.” 😮‍💨

De eerste vlucht, naar Istanbul, was een eitje. Vier uur later zetten we voet aan de grond. Iedereen zat gezellig bij elkaar en voor we het doorhadden, stonden we alweer in de rij voor de volgende gate. Nou ja… de rij. Eigenlijk: twee rijen. De groep was behoorlijk verspreid en we moesten opschieten. Dus splitsten we ons op in een linker- en rechterrij. De hogere nummers links, de lagere rechts. Simpel. Tot we ontdekten dat de rechterrij niet naar Kaapstad ging… maar naar Mauritius. Oeps🙈🙈. Na een klein moment van chaos stond iedereen uiteindelijk in de juiste rij en konden we boarden voor de lange nachtvlucht van elf uur. We zaten verspreid door het vliegtuig. De een dommelde binnen een kwartier weg, de ander keek film na film. Maar zonder gekke gebeurtenissen landden we veilig in Kaapstad 🤩

Vanaf het vliegtuig reden we met bussen naar het terminalgebouw en konden we door naar de paspoortcontrole. Backpacks ophalen, geld wisselen… of proberen te wisselen. Bij Marli werd haar pinpas namelijk door de geldautomaat opgeslokt. Direct avontuur… gelukkig kwam ‘ie snel weer tevoorschijn nadat ze in een kantoortje met steun van Flore haar verhaal moest doen!

Toen we eenmaal buiten stonden, verwelkomden een heerlijke 25 graden en een stevige wind ons. Diezelfde wind zorgde er helaas voor dat onze eerste geplande activiteit, de Tafelberg op, niet door kon gaan. Maar geen probleem: plan B bleek minstens zo leuk. We gingen naar het strand, Camps Bay 🌊

Aan het strand kregen we een gratis scrubbehandeling, dank wind. Ook vlogen onze lunchpakketjes in de lucht, waar dan hard achteraan gerend werd, onder andere door Owen A.. Missie geslaagd (zie foto)! Simon, Lucas, Tijn, Owen D., Floor, Noa, Sem en Eric trapten een balletje, anderen lagen languit te chillen en een paar durfals waagden zich zelfs aan het frisse water. Morris keek om zich heen en zei toen: “Dit is misschien wel de leukste reis uit mijn leven.” Waarop Emma H. nuchter antwoordde: “En het is pas dag één!” 🤪

‘s Avonds aten we in het restaurant van ons hostel Zuid-Afrikaanse boboti met rijst. Tijn was trots dat hij eindelijk een keer groentes heeft gegeten, waarbij hij opmerkte dat dit thuis nooit lukte ondanks pogingen van zijn moeder. Tijdens het eten kwamen er allemaal hardlopers terug van een wedstrijd. Waar Mayee zich druk maakte om een vieze zweetlucht, zei Eline: “Ze stinken allemaal naar PILS!” Noa: “Ie, ik ruik het nu ook.”

En zo begon ons Zuid-Afrikaanse avontuur: met zon, zee, boboti en pilslucht… nu lekker een avondje bij komen van de reis en morgen op naar een nieuwe dag vol avontuur 👀