SAFARI EN SWINGEND EINDFEEST

Vanochtend was het dan eindelijk zo ver: tijd voor de safari! We moesten er wel vroeg voor opstaan, samen met onze buddies stonden we om half 7 klaar. We hadden de keuze voor een wandelsafari of voor een jeepsafari, maar na het vele lopen in het dorp van afgelopen dagen wilde iedereen in de jeep! Dat was nog wel even proppen, maar de safari guards zorgden ervoor dat iedereen een mooi plekje had, en toen konden we de wildernis in! Mole National Park is in deze tijd van het jaar een heel groen park, dus we moesten goed zoeken tussen de bomen en struiken naar de dieren. We waren de weg nog niet af of we zagen al hangbuikzwijnen, die we natuurlijk allemaal Pumba noemden. Later zagen we ook mooie antilopen. Maar we wilden natuurlijk ook die grote machtige olifant spotten, dus gingen we uit de jeep lopend naar een waterplaats. Daar vonden we veel sporen van antilopen, bavianen, hyena’s, en ook van de olifanten, maar de dieren zelf hadden zich helaas verstopt. Robert, als biologiedocent in hart en nieren, vond wervels van een antilope en een baviaan en liet die vol enthousiasme aan de leerlingen zien met tekst en uitleg over hoe het allemaal werkt. Hij had ze graag meegenomen voor in zijn lessen, maar van de rangers moest hij ze in het park laten. We hobbelden verder door het park bovenop de jeeps, totdat we weer de jeep uit mochten, en in stilte slopen we door het hoge struikgewas totdat hij ineens daar stond: een enorme olifant! Het was heel indrukwekkend om zo’n groot en sterk dier van dichtbij in het wild te zien, maar gelukkig bleef hij ons rustig staan aankijken voor alle foto’s en filmpjes, en konden we daarna weer allemaal terug naar onze jeeps en zat de safari er weer op.

Bij het hotel in Mole liep Olav rond met een stuk brood in zijn hand, en werd hij vervolgens bijna aangevallen door een baviaan. Gelukkig kon Jasper de baviaan net op tijd wegjagen. In Olav’s eigen woorden: “Ik dacht nog na alle waarschuwingen, wie is er nou zo dom om met brood in zijn hand rond te gaan lopen? Nou ik dus”. Het was dus niet zo’n handige actie, maar het liep allemaal goed af!

Op de terugweg vanaf Mole National Park maakten we een tussenstop bij een school met ontwikkelingsproject voor kinderen in Fufulso. Daar mochten we in alle klassen een leuke activiteit doen met de kinderen. Er werd Nederlandse les gegeven, geteld, en hoofd, schouders, knie en teen gezongen en gedanst, en de kinderen vonden het heel erg leuk! De kinderen bij Marijn, Sade, Sonali, Aiden, en Noa in de klas mochten Annamaria koekkoek doen, en dat vonden ze geweldig! Na de lessen met de kinderen vertelde de projectleider ons over wat ze hier doen: ze helpen kinderen die het ander niet kunnen betalen om naar school te komen en zich ook sociaal-emotioneel en fysiek gezond te ontwikkelen. Ze zorgen bijvoorbeeld voor schoolgeld, uniforms en boeken, maar ook voor een regelmatige gezonde maaltijd, muziek- en sportlessen na school, en dat de kinderen ingeschreven worden voor een zorgverzekering en regelmatig check-ups krijgen. Het was inspirerend om te zien en horen!

In Tamale kregen de reizigers even de tijd om wat souvenirs te kopen bij het lokale cultuurcentrum, waar ze goed op los gingen! Daarna was het dan tijd om terug naar het dorp Kotingli te gaan voor het afscheidsfeest. We begonnen met een potje voetbal: een heuse interland Ghana-Nederland werd gespeeld, waarbij we helaas kansloos waren tegen de voetbalskills van onze Ghanese buddies. Ondanks het megatalent van Antonio verloren we de wedstrijd met 5-1… Maar de sfeer was er gelukkig niet minder om!

Na het voetballen en onze laatste maaltijd werden we nog uitgebreid bedankt door de lokale gemeenschap en kregen we een mooi afscheidscadeau. Vervolgens kregen we een demonstratie van een lokale dans door de vrouwen uit het dorp, en uiteindelijk mochten we ook meedoen! Femke bleek ons ultieme danstalent, maar ook Johann, Rich, Frederike, Eefje, en Sarah en Rachel dansten mee. Het was tot grote pret van de lokale kinderen en jongeren, want wij waren natuurlijk nog niet zo soepel als de lokale vrouwen, maar we genoten volop! Na de demonstratie van de dansgroep gingen we met zijn allen los op de muziek en dansten we ons helemaal nat van het zweet samen met onze buddies. En toen was het toch echt tijd om afscheid te nemen. We maakten van ieder groepje nog een groepsfoto en toen knuffelden de buddies elkaar en bedankten elkaar voor alles wat ze van elkaar geleerd hebben en de mooie tijd die we gehad hebben in het dorp. Toen moesten wij de bus in om de nacht weer in Tamale door te brengen voordat we weer terug naar Accra vliegen. Bedankt Kotingli, nu gaan wij op naar Ko-Sa beach!