HET LEVEN IN HET DORP

Samen met hun buddy ontwaakten onze reizigers in hun eigen hutje. Wat was het warm vannacht! Er was geen tijd om rustig wakker te worden, want we moesten vroeg ontbijten om op tijd bij de kerkdienst aanwezig te zijn. Het was een kleine kerk, maar voor ons allemaal was er een plekje gemaakt. Toen de dienst begon werd er meteen volop gedanst en gezongen, tot Olav’s grote vreugde hoefden we hier zeker niet stil te zitten! Ook werd er speciale aandacht aan onze groep geschonken, de hele gemeenschap heette ons speciaal welkom. De Ghanese buddies stelden hun Nederlandse buddies voor aan de rest van de kerk, al werden sommige namen wel een beetje anders uitgesproken! Er werd gebeden dat we tijdens ons verblijf in Kotingli veel van elkaar mogen leren. Na een swingende kerkdienst bespraken de reizigers met hun buddies hoe geloven er in Ghana en Nederland aan toe gaat. De buddies bestookten onze groep met vragen, zij waren wel benieuwd of wij bijvoorbeeld ook jeugdgroepen hebben in de kerk.

Na de kerk was het tijd om verder te ontdekken wat de jongeren uit Kotingli normaal gesproken op een zondag doen. Hun buddies namen hen mee op sleeptouw, en dat begon met een mooie wandeling door het dorp. De buddies wilden ons hun boomgaard en een meertje laten zien, en natuurlijk het mooie landschap. We begonnen vol goede moed aan de wandeling, maar het bleek voor ons toch wel erg heet zo in de felle zon, dus nadat we het meertje hadden bereikt zijn we gauw terug naar onze rustplek in de schaduw gegaan! Toen was het tijd om even bij de gastgezinnen thuis te helpen of gezellig een spelletje te spelen, zo hebben Imke, Jill en Florine Uno geleerd aan hun buddy. Dat viel goed in de smaak!

Na de lunch was het tijd om op officiële visite bij het dorpshoofd te gaan. Onze buddies legden ons uit hoe we ons daar moesten gedragen: bij binnenkomst moesten we hurken en zachtjes klappen voor de chief om hem te begroeten, en daarna moesten we onze vragen niet rechtstreeks aan hem stellen maar aan zijn spokesman. Bij binnenkomst gaf de chief ons, naar de gewoonte voor als je hem bezoekt, kolanoten om een stukje vanaf te bijten en op te kauwen. Leuk om te proberen, maar de smaak ervan viel niet mee! Wanneer je kauwt komt er een bittere smaak vrij, en je moet het stukje noot niet doorslikken maar na een tijdje kauwen uitspugen. De gezichten van Femke, Mick, en Xander vertrokken flink, ze wilden het graag uitspugen, maar we zaten netjes binnen bij de chief! Ze hebben het dapper in hun mond gehouden tijdens de rest van het bezoek, dat was even afzien! In de tussentijd werden er weer goede vragen gesteld, zodat we uitleg kregen over de verantwoordelijkheden van de chief in het dorp, de manier waarop iemand chief wordt, en over waar de chief trots op is in Kotingli. Zijn antwoord? Hij is trots op de vrede en onderlinge harmonie tussen alle mensen, van verschillende geloven en groepen, in zijn dorp. Het gaat goed met Kotingli!

Na het bezoek aan de chief gingen de groepjes naar hun gastgezinnen om voorbereidingen voor het avondeten te treffen. Voordat er gekookt kon worden moest er door de meeste groepjes eerst water worden gehaald, wat ze allemaal dapper op hun hoofd terug naar hun huis hebben gedragen, net als de locals! Daarna gingen de groepjes samen het eten koken wat gisteren op de markt is gekocht. Althans, dat was de bedoeling… Bij de meidengroepjes ging het hartstikke goed! Ze hebben groente gesneden, rijst gekookt, en Florine heeft met een grote stamper de knoflook en gember fijngemalen. Er werd gezellig samen gekookt. Bij de meeste jongensgroepjes ging het niet helemaal zoals we bedacht hadden: het was te merken dat in Kotingli de vrouwen normaal gesproken koken, en de mannen eigenlijk niet. Zo zaten Aiden en Johann met hun buddy Ezekiel rustig toe te kijken hoe een van de vrouwen het eten stond te koken, omdat hun buddy eigenlijk ook niet zo goed wist wat er moest gebeuren. Maar de stappen werden wel nauwgezet gevolgd, zodat er thuis ook Jollof gemaakt kan worden. Uiteindelijk is het ieder groepje gelukt om een heerlijke maaltijd te maken, en hebben ze de rest van de avond gezellig bij hun gastgezin doorgebracht, waar ze zich al steeds meer thuis voelen. Hopelijk ligt iedereen nu lekker te slapen, morgen weer een nieuwe dag vol avonturen!